Fimmtudagur 24. desember 2009 - Aðfangadagur jóla

Þegar þetta er ritað, liggur einkadóttirin inn í rúmi og sefur svefni hinna réttlátu.

Ég er sannfærður um að í hennar augum er þessi dagur, þ.e. aðfangadagur jóla, ekkert öðruvísi en aðrir dagar.  Hún hefur ekki hugmynd um hvað bíður ...

Í dag hefur henni fundist meira en sjálfsagt að vera grútskítug um munninn, sulla mjólk niður á fötin sín, rusla út dótinu sínu, heimta að fá rúsínur, hlaupa um á sokkabuxunum, biðja um að fá að horfa á Dodda, klifra upp á borð og harðneita að láta greiða sér.

Alveg eins og á ofurvenjulegum degi ...

Hún kippti sér meira segja ekkert upp við að fá mandarínu í skóinn í morgun.  Þegar móðir hennar hvatti hana til að sýna föðurnum skógjöfina góðu, þá fyrstu á ævinni, fannst henni sjálfur skórinn mun tilkomumeiri en mandarínan.  Og voru herlegheitin því sýnd í þeirri röð sem henni sjálfri þótti við hæfi.  Að borða mandarínuna var ekki tekið í mál ... algjörlega af og frá ...

Þó er gaman að segja frá því að hún bætti einu afreki í safnið í morgun, þegar hún klifraði upp litlar tröppur í eldhúsinu og upp á eldhúsborðið ...
Klárlega þarf að gera einhverjar varúðarráðstafanir til að sporna við þessu athæfi ef ekki á að hljótast stórslys af ... en afrekið stendur samt eitt og óstutt eftir og er allrar athygli vert ...

Uppi á eldhúsborðinu ... eftir að tímamótaáfangi náðist

... mér kæmi ekki á óvart að hún sveiflaði sér í loftljósinu einn daginn ...

Nóg um þetta í bili ...

---

Við þremenningarnir, þó einn okkar viti ekki hvað snýr upp eða niður, óskum ykkur kæru lesendur gleðilegra jóla og vonum að þið njótið þeirra eins og best verður á kosið ...

Vaksalakirkjan í Uppsala - 24. desember 2009