Leitin að Gordonfossum - 3. hluti

Sennilega munt þú ekki skilja baun ef þú ætlar að hefja lestur ferðasögunnar "Leitin að Gordonfossum" nú ... þetta er þriðji kafli!!

En ... 

... spennan var orðin nánast óbærileg í 2. hluta ferðasögunnar en nú kemur þriðji hlutinn, fullur af spennu og óvæntum uppákomum.

Múrenan spratt upp eins og stálfjöður klukkan 8.00 næsta morgun ... hver einasta taug var spennt, nasirnar þandar og blóðið ólgaði í æðum hennar.  Hún vakti spúsuna ... "heldurðu að það sé þoka, eins og spáð var?" spurði Múrenan.  "Ég veit það ekkert!!  Ég var nú bara að vakna!!  Geturðu ekki bara kíkt út um gluggann?"  svaraði spúsan heldur snúðugt að mati Múrenunnar. 

Það var ekki þoka, heldur glaðasólskin sem blasti við þegar þykku gardínurnar voru dregnar frá ... Múrenunni létti stórum.

Rosalega var þetta fínn morgunverður á þessu módeli ... innifalinn í verðinu, sem þegar hafði verið greitt.  Pylsur, beikon, egg, eggjabrauð, bakaðar baunir, pastadót eitthvað, brauð, fjórar tegundir af djús og stærstu te- og kaffikrúsir sem Múrenan hefur nokkurn tímann séð.  Ein heldur fúllynd kona sá um herlegheitin ... Múrenan reyndi samt að vera kurteis við konuna.  En hún gaf ekkert út á það, virti ekki Múrenuna viðlits.

Jæja, en eftir þetta hófst nú rannsóknarleiðangurinn mikli ... Múrenan og spúsan þrömmuðu niður Katoomba Falls Road í áttina að Katoomba fossunum, tjaaaa ... eins og nafn götunnar gefur ef til vill til kynna.  Það var skrambans kuldi og nokkuð hvasst ... "þetta er bara eins og heima" hugsaði Múrenan.  Þegar komið var að litlu kaffihúsi, Katoomba Falls Cafe/Kiosk, sem staðsett var nærri niðurgöngunni að fossunum, vék rannsóknarfólkið af götunni og fylgdi göngustíg sem lá að þessu merka náttúrufyrirbæri.  Þetta var ekki auðveld ferð sem blasti við, því til að sjá fossinn, þurfti að fara 200 metra niður, fram af klettabrúninni og niður í sjálfan í Jamison dalinn.  Skilti á brúninni gaf til kynna að ganga þyrfti 600 metra leið til að komast að fossinum og það sem meira var ... ferðalangar gátu búist við að vera 30 mínútur að fossinum og 45 mínútur til baka!!!

Það hnussaði í Múrenunni ... "ekki ætla þeir að fara að segja mér að það taki eitthvað á annan klukkutíma að rölta 1200 metra leið ... við hvaða aumingja er eiginlega miðað ... gamlar kerlingar eða hvað???  Ég skal hundur heita ef þetta tekur meira en 25 mínútur!!"

Svo hófst ferðin, Múrenan og spúsan þræddu tiltölulega breiðan, steinsteypan stíg. 

 

Vart sást út úr augum vegna gróðurs, sólin sást ekki en himininn endum og eins, þegar ofurlítil göt mynduðust í laufþakið.  Annað skilti varð á vegi þeirra ... á því stóð ... "nú ert þú komin(n) á stað þar sem veðrabrigði eru sjaldgæf"  Það fór hrollur um Múrenuna ... greinilega voru þau komin á slóðir, sem fáir fara um.  Það gæti verið glæfraspil að fara þessa ferð.  Spúsan virtist ekkert vera að spá í þetta, heldur hélt göngunni áfram en staldraði við og við og sagði "þetta er merkilegt!!"  Ekkert meira, svo hélt hún bara áfram.

Eftir um 45 mínútna göngu að blasti fossinn við ... fyrirfram bjóst Múrenan við stórkostlegu vatnsfalli en það var nú öðru nær.  Nánast ekkert vatn féll fram af brúninni og þar af leiðandi fossinn fádæma tilkomulítill.  "Jæja" stundi Múrenan "þetta kalla þeir foss!!!"  Spúsan benti hinsvegar á að í landi þar sem þurrkar væru vandamál, gæti þetta nú bara vel kallast foss, þó svo vatnsmeiri fossar væru alveg til.  Alltaf svo jákvæð!!!

En nú var kominn tími til að halda áfram og í stað þess að fara sömu leið til baka var ákveðið að feta Federal Pass, gönguslóða sem lagður var fyrir almannafé á fyrri hluta síðustu, í þeim tilgangi að greiða fyrir flutningum á kolum um svæðið.  Federal Pass lá enn dýpra niður í dalinn  og brátt voru þau komin 300 metra niður.  Snarbrattur klettaveggurinn blasti við á vinstri hönd, vart sjáanlegur fyrir gróðri.  Efst upp í trjákrónunum blöstu við páfagaukar, hvítir stórir páfagaukar ... nákvæmlega eins og Kíkí í Ævintýrabókunum eftir Enid Blyton ... og í klettunum voru engir máfar eins og venjulegt er á Íslandi ... aðeins páfagaukar!!!

Klukkutímum saman fetuðu Múrenan og spúsan, Federal Pass, með skrækjandi páfagauka yfir hausamótunum og lóðréttan klettavegg á aðra hönd. Tré af öllum stærðum og gerðum fylltu allt það rými sem ekki var þegar fyllt af páfagaukum og klettum.  Aðstæðurnar voru nánast yfirþyrmandi.  "Þetta er merkilegt" sagði spúsan með nánast reglulegu millibili ... Múrenunni leist ekki á blikuna ... þetta var greinilega hættuspil hérna í Jamison dalnum.  "Konan er líka svo undarleg ... endurtekur þennan frasa aftur og aftur ... "  Reyndar andaði Múrenan léttar af og til þegar stórir flokkar ferðamanna af ýmsum þjóðernum, glaðbeittir og rjóðir í vöngum, urðu á vegi þeirra.  "Assgoti hafa þeir verið heppnir þessir að komast heilir á höldnu í gegnum þetta ævintýri" hugsaði Múrenan.  Nagandi óvissan hélt áfram ... en skyndilega blasti við tilkomumikil sjón ... þetta voru ...

Jáhá ... hvað sá Múrenan þarna??  Hvað gerði spúsan í kjölfarið??? 

Þessu verður öllu svarað í 4. hluta ferðasögunnar "Leitin að Gordonfossum"!!! 

Athugasemdir

[Halldór (IP-tala skráð) 20.7.2007 kl. 18:18]

Þetta voru...... risastórar kengúrur sem lágu í makindum sínum á stígnum. Í kjölfarið lagðist spúsan á stíginn, hvíslaði "Þetta er merkilegt" og kúrði í hálsakoti stærstu kengúrunnar drjúga stund áður en þið klofuðuð yfir þær og hélduð förinni áfram? Er ég heitur eða kaldur í giskinu?

Gaman að lesa þetta og kíkja á myndirnar frá ferðinni. En svo ég haldi áfram að giska aðeins...ég giska á að þú hafir tekið myndina venjulega (gátan í myndasafninu) en svo stokkið á ljóshraða fram fyrir og stillt þér upp við hliðina á Laugu. Snerpa Múrenunnar er orðin slík eftir öll hlaupin að hún getur tekið mynd, hlaupið framfyrir og verið sjálf með á myndinni...jafnvel með myndavélina í höndunum!! Heitur eða kaldur?  

[Þóra (IP-tala skráð) 20.7.2007 kl. 21:07]

Þvílík spenna, get ekki beðið....

[Helga Guðrún (IP-tala skráð) 20.7.2007 kl. 21:58]

Ég held að þú sért kaldur í giskinu Halldór. Það sem við blasti voru tuttugu skíðlogandi kolagrill það sem verið var að grilla þá stærstu kengúrusperðla sem þið höfðuð augum litið og sem bornir voru fram með grilluðu sperðlabrauði, söxuðum smálauk og bleikri sósu. Spúsan sagði "Þetta er merkilegt" og hafði að sjálfsögðu rétt fyrir sér því það sem þið höfðuð gengið fram á var árleg hátíð afkomenda kolaburðarmanna sem minnast forfeðra sinna með kolagrillhátíð við gamla kolaslóðann. Þar sem engir íslendingar geta staðist grillveislur slógust þið í hópinn og átuð á ykkur gat, þér til mikillar gleði þar sem þú sást þá fram á að sleppa við að punga út aurum fyrir kvöldmat þennan daginn. Heit eða köld?

[Páll Jakob Líndal, 20.7.2007 kl. 23:03]

Hvað framvindu sögunnar áhrærir eruð þið, Halldór og Helga eruð bæði eins köld og hægt er að vera!!!  En samt gott að fá tillögur ...

Um svarið við gátunni myndasafninu ... á þakkar Múrenan Halldóri hlý orð varðandi snerpuna en samt svarið er ekki rétt ... ískaldur þar líka!!

[Páll Jakob Líndal, 20.7.2007 kl. 23:06]

Þvílíkt bull síðasta setningin í síðustu athugasemd minni ... reyni aftur.

Varðandi svarið við gátunni í myndasafninu ... þá þakkar Múrenan Halldóri hlý orð í sinn garð en það er samt ekki rétt ... ískaldur þar líka!!