Sunnudagur 28. mars 2010

Jæja ... þá er ég að mestu leyti hættur í fýlunni sem hefur herjað á mig síðan á fimmtudaginn ... svo sem ágætt að losna við hana.

Tókum því rólega í dag ... ræddum málin, skruppum í Dómkirkjuna og á kaffihús ...

Á tröppum Dómkirkjunnar ...

Í miðbæ Uppsala

Skrapp í fótbolta í kvöld ... fyrsta hreyfingin í 2 vikur ... og ég fann fyrir því ...

---

Er að lesa þrælmerkilega bók þessa dagana.  Sú heitir "Leitin að tilgangi lífsins" og er eftir geðlækninn Viktor Frankl ...
Ég er enn að lesa fyrri hluta bókarinnar, en hann fjallar um dvöl Frankl í útrýmingarbúðum nasista í síðari heimstyrjöldinni.

Það merkilegasta sem ég hef lesið í bókinni til þessa er eftirfarandi (bls. 66):

"Við sem vorum í einangrunarfangabúðunum munum eftir mönnum sem gengu um skálana og hugguðu aðra, gáfu þeim síðasta brauðbitann sinn.  Þó þeir kunnu að hafa verið fáir nægðu þeir til að sanna að það er unnt að taka allt frá manninum nema eitt: endanlegt frelsi hans - til að velja hvernig hann bregst við því sem að höndum ber, til að fara sínar eigin leiðir." 

Mér finnst þessi klausa vera íhugunarefni fyrir alla, sérstaklega fyrir sjálfan mig þegar ég er búinn að vera í fýlu út af einhverju bulli í marga daga.