Föstudagur 20. maí 2011 - Snuð og meiri Guð-ni

Því er ekki að neita að dagarnir eru nokkuð keimlíkir en ganga vel.

Börnin eru alveg eins og ljós ... og ekki versnaði það við það að Tani H fékk snuð ...

---

Reyndar verður að segja eins og satt er að Tani H hefur svona við og við verið að gera út af við móður sína ... sífellt kvartandi blessaður ...

Það var því ákveðið að tékka hvort snuðið gæti ekki virkað ... og ó jú ... Tani H er afar mikill "snuddukarl" ...

Það var nú systir hans líka ... aðeins þó í nokkra daga ... eða allt þar til Lauga spurði hana hvort hún ætlaði að verða "snuddukerling".  Þá snarhætti snuðið að virka og hefur ekki farið upp í hana síðan, ef frá eru talin örfá undantekningartilfelli. 

Hvort Tani H sé alvöru "snuddukarl" með stóru S-i verður bara að koma í ljós ...

--- 

Ég er enn mikið að spá í Guðna og bókinni hans ... sem mér finnst alltaf verða betri og betri ...

Það sem mér finnst merkilegast núna eru "markmið" og "tilgangur".

Það er mikið rætt um markmið og mikilvægi þess að setja sér markmið til að finna lífshamingjuna.  Markmið sem eru skýr, framkvæmanleg og tímasett er töfraformúlan.

Dæmi: Ég ætla að vega 85 kg þann 1. desember 2011.

Eitthvað þessu líkt hef ég reynt nokkrum sinnum og sannast sagna hefur gengið hörmulega.  Það sem gerist í þessu er að 1. desember 2011 verður að 1. mars 2012 sem verður að 1. september 2012 og loks að 1. desember 2012 o.s.frv.

Það á sér stað einhvers konar frestun, maður hefur sig ekki í þetta eða maður endist ekki eftir góða byrjun ... þetta þekkja allir ...

Þá er sagt við mann: "Þetta má ekki vera skorpa ... þetta þarf að vera lífsstílsbreyting. Breyttu einu atriði í einu og láttu líða að minnsta kosti 3 - 4 vikur á milli." Þetta gengur í 4 vikur ... svo bætir maður við atriði nr. 2 ... það gengur í 2 vikur ... svo er allt búið ...

Af hverju?  Af hverju hefur maður ekki þennan aga sem þarf til að koma sér t.d. í ásættanlegt líkamlegt form ... nú eða hætta að drekka kók?!

Svarið er einfalt ... það er tilgangurinn ...

Ójá ... það er tilgangurinn með markmiðinu sem ræður því hvort maður stendur við stóru orðin eða ekki.

Ég fattaði þetta þegar ég kom aftur til Svíþjóðar eftir síðustu Íslandsferð mína ... þann 13. apríl sl.

Áður en ég fór til Íslands var ég búinn að koma mér sæmilegt form vegna þess að ég var búinn að hreyfa mig reglubundið í 4 vikur þar á undan.
Þegar ég kom út 10 dögum síðar var ég flak ... ég gat varla hreyft mig.  Ég var að drepast úr stirðleika og var kominn með slæma hásinarbólgu.

Bara á 10 dögum ... hugsaðu þér!! 

Ástæðan?!? Ég hafði ekki hreyft mig rass*** meðan ég var á Íslandi og drukkið ótæpilega af kóki ...

Þegar ég byrjaði svo að hreyfa mig aftur ... þ.e. að mæta í ræktina fann ég hvernig stirðleikinn fór að víkja, sem og hásinarbólgan.
Þann 26. apríl drakk ég síðast Coca Cola.

Hlutirnir létu ekki á sér standa ... skrokkurinn á mér hefur stökkbreyst.

... og þarna var tilgangurinn kominn ...

Að mæta í ræktina 4 - 5x í viku er ekkert mál ...
Að hafa ekki drukkið kók í næstum 4 vikur og ekki einu sinni langað í þennan dásamlega drykk ... 

... er gert með brosi á vör og án allrar fyrirhafnar.

Bara vegna þess að tilgangurinn er skýr ... einfaldlega að líða betur ...

Engar pælingar um aukakíló eða sixpakk ... engar vangaveltur um ofgnótt af sykri og sýru eða tannskemmdir ...

Ég fer í ræktina og drekk ekki kók einfaldlega til að líða betur ...

Svo les ég bókina hans Guðna ... og búmm ... hann leggur áherslu á að hafa tilgang markmiða skýran og ekki síður hafa tilgang markmiða þannig að hann fóðri ekki skortdýrið í manni. 

Fóðra skortdýrið?

Jú ... sem dæmi ... líkamsræktarmarkmið sem snúast ekki um neitt annað en að fá sixpakk eða tálga af sér 10 kg til að líta betur út á sundskýlunni snúast um að þjóna utanaðkomandi þáttum ... það er verið að falast eftir aðdáun annarra, líta vel út í augum annarra ...

Ef maður verður var við aðdáunina þá líður skortdýrinu vel í smástund, svo fellur allt í sama mótið aftur og skortdýrið krefst þess að meira sé gert ... stærra sixpakk og fleiri kíló af ... ef það tekst ekki þá er maður agalaus aumingi og ræfill ...

Ef maður verður ekki var við aðdáunina þá lætur skortdýrið mann vita rækilega af því að maður sé enn alltof feitur og asnalegur ... og sennilega muni maður aldrei fá sixpakk af því maður er agalaus aumingi og ræfill.

Með öðrum orðum ... lífshamingja sem byggist á skoðunum annarra er engin lífshamingja ... og tilgangur sem byggist á að hljóta aðdáun og dáð í augum annarra er enginn tilgangur ...

Tilgangurinn verður að vera innihaldsríkur og uppbyggilegur fyrir mann sjálfan til að virka ... þá mun maður ná markmiðum sínum fyrr en mann grunar :) .

Nóg í bili ...

Miðvikudagur 18. maí 2011 - Að stjórna aðgerðum á vettvangi

Þá er nú enn einn blessaður dagurinn að kveldi kominn.

Nú er ég kominn á fullt skrið í að skrifa rannsóknargrein nr. 2 fyrir doktorsverkefnið mitt.  Vona að ég geti skilað henni inn til einhvers vísindatímarits fljótlega ... reyndar veltur það dálítið á leiðbeinandanum mínum ... þ.e.a.s. hvenær hann hefur tíma.

Það ætti þó að verða fljótlega.

---

Vinnan hérna heima fyrir er ærin ... það er enn verið að fínpússa handtökin ...

Lauga skrapp t.d. að ná í Gudduna í dag í leikskólann og kom við í búðinni í leiðinni.  Þá var hún nýbúin að fóðra Tana H og leggja hann.  En viti menn, hún var varla farin út úr dyrunum þegar Tani H vaknaði í öllu sínu veldi ...

... og gólaði eins og stunginn grís í 40 mínútur ... gjörsamlega óviðráðanlegur sökum hungurs ...  

... við skulum segja að ég hafi vel fundið fyrir taugunum í skrokknum á mér síðustu 15 mínúturnar. 

Ný aðferðarfræði var innleidd um leið og Lauga kom heim til að koma í veg fyrir að þessi sirkus endurtaki sig.

En þetta var góð æfing fyrir mig ... í því að halda mér rólegum ... ;)

---

Eins og kom fram í færslu gærdagsins er Guddan tekin að leggja línurnar fyrir bróður sinn.  En ekki nóg með það ... hún stjórnar einnig oft aðgerðum á vettvangi.

Í morgun þurfti að skipta um bleyju.

Guðrún tók málið í sínar hendur og stökk fram úr rúminu að ná í bleyju. Rétti móður sinni bleyjuna. Hljóp svo að kommóðunni og dró út tuskuskúffuna.  Greip eina. 
Þá hugðist móðirin standa upp til að fara að bleyta tuskuna ... en sei, sei, nei.

Stopp!!  Stopp!! Sittu!!!" sagði GHPL mjög ákveðið. Því næst leit hún á litla bróður sinn og sagði undurljúft:  Bíddu litla barn ... ekki fara ... Gí koma aftur!!"   Svo leit hún á mig og sagði "Kom!!  Bleyta tusku!!"

Ég var teymdur fram að eldhúsvaskinum þar sem bleytt var upp í tuskunni. GHPL tók tuskuna og hljóp með hana inn til móður sinnar.  Kom til baka með notuðu beyjuna í hendinni og hendi henni í ruslið. 

Þetta myndi ég kalla virka þátttöku!!

Ég verð bara að segja það að ég er ákaflega montinn af dóttur minni :) .

Við Lauga vorum í kvöld að rifja upp þegar Guddan var á svipuðum aldri og Tani H er núna ... réttara sagt ... Lauga var að rifja upp uppeldis-taktíkina mína frá GHPL var á svipuðum aldri ...

Óhætt er að segja að afstaða mín til uppeldismála hafi tekið stórkostlegum stakkaskiptum.  Jafnvel svo að ég kannast ekki við að hafa nokkurn tímann sagt sumt af því sem Lauga fullyrðir að ég hafi lagt áherslu á ... sumt af því er hreinlega út í hött!!

En þessi færsla sýnir að ég var ekki alltaf afslappaður þegar Syd var að stíga sín fyrstu skref ;) .

Ég er 1.000.000 sinnum rólegri núna :) 

 

Þriðjudagur 17. maí 2011 - Gerður afturreka með brandara

Tani H hefur ekki verið neitt sérstaklega brattur síðustu tvo daga ... þannig að aðeins hefur reynt á taugarnar ...

... sem er góð æfing ...

 

--- 

Annars fór dagurinn meira og minna í útréttingar ... úr einni stofnuninni fyrir í aðra.  

Þessu öfluga velferðarkerfi hér í Svíþjóð getur nefnilega stundum fylgt talsverð mikil pappírsvinna og skil á ýmsum gögnum og upplýsingum. 

---

Það er svolítið athyglisvert að segja frá því að eftir að stubbur fæddist, þá hafa viðhorf mín til Guddunnar breyst mjög mikið.

Mér finnst hún einhvern veginn miklu merkilegri núna.  Það sem ég á við með því að er að mér finnst hennar persóna og karakter einhvern veginn miklu merkilegri en áður.  
Maður sér svart á hvítu hvað hún er búin að þroskast mikið og læra mikið á þessum tæpum þremur árum ...

... t.d. fannst mér það algjör brandari áður en stubbur fæddist að hugsa til þess að þessi litla dóttir mín væri að verða stóra systir.  En nú má ég eta það ofan í mig ... því hún sýnir það svo sannarlega í verki að hún er stóra systir.

Hún leggur bróðurnum línurnar ... t.d. með því að segja honum skýrt og skilmerkilega að hann verði að bíða á skiptiborðinu meðan hún fari að ná í tusku til að þrífa ... "é kem aftur" ...

Í kvöld reyndi hún að hugga stubb ... "uss suss suss ... ekki gráta meira, ekki gráta meira" og klappaði honum á kollinn. 

Óhætt er að segja það að þessi 3ja ára stelpa er algjörlega búin að reka brandarana mína þvert ofan í mig ...

---

Ég held bara að ég slái botninn hér í ... ætla að fara snemma að sofa, svo ég sé betur í stakk búinn að takast á við áskoranir morgundagsins ... já og mögulega áskoranir næturinnar ;) .

Sunnudagur 15. maí 2011 - Guddan og Tani H.

Guðrún hefur átt feykimörg góð komment á síðustu dögum.

Því miður hefur maður ekki verið nægjanlega duglegur að punkta þau hjá sér ... frekar treyst á "ofurminnið" sem iðulega bregst.

--- 

Eftirfarandi "serimónía" átti sér þó stað í dag.

Lauga við mömmu sína gegnum Skype: "Já, já ... litli stubbur hann er voðalega hissa á þessu öllu."
GHPL: "Ha ... pissa?!?! Litla barnið pissa!!"  Stendur upp og hleypur fram á klósett og nær í koppinn sinn.
Lauga: "Nei, nei Guðrún mín ... litli bróðir er hissa."
GHPL rogast með koppinn inn í stofuna og bendir á koppinn: "Litla barnið pissa." 
Lauga: "Jæja þá." Þykist láta stubba pissa í koppinn.
GHPL: "Fara og sturta í klósettið." Tekur koppinn upp, fer inn á klósett með hann og "hellir" úr.  Þvær sér svo um hendurnar og kemur sigri hrósandi fram. 

 
GHPL á góðri stund ... sofandi með fæturna ofan í dótakassanum ...

Svo er dóttirin farin að sýna "attitjúd" sem enginn veit hvaðan er sprottið.
"Guðrún, viltu ekki fara í skóna þína?"
"Aldrei!!"

"Guðrún, nú skaltu koma að borða."
"Aldrei!!"

Svo er hún farin að mixa sænsku og íslensku hressilega saman.

"Mamma, mamma ... vänta (bíddu) ... ég kemur!!" 
"Gí också (líka) fá ís!!"
"Hvar er kapsinn (derhúfan)??"
"Komm hit (komdu hingað) strax!!"

En aðrir hlutir breytast lítið ... eins og "musur" (rúsínur). 

Í morgun eftir að ég hafði hjálpað henni við að koma hafragrautnum á réttan stað ... þ.e. ofan í hana, þá tók ég til við að borða minn graut.
"Gí hjálpa borða ... "

Og það varð úr ...

---

Guðrún er alveg afskaplega góð við litla bróður sinn.  Vill endilega klappa honum og strjúka sem oftast.  Það alskemmtilegasta er þó að fá að halda á honum.

Stubbur tekur þessu vel í flestum tilfellum.

Annars er hann í miklu "stuði" þessa dagana og er alveg eins og engill.  Þetta gengur allt saman alveg lygilega vel ...

 

Við fórum í gær í fyrsta alvöru göngutúrinn með stubb og GHPL ... skruppum í IKEA að kaupa nokkra hluti ...

Það má til gamans nefna það að við fórum með Gudduna í fyrsta alvöru göngutúrinn þegar hún var deginum eldri og stubbur er núna ... þ.e. 15 daga.
Sú gönguferð var þó talsvert lengri en sú sem farin var í gær ... eða um 12,5 km á móti 6,5 km í gær.

Svo skruppum við í góða gönguferð í dag.

Hér er GHPL að æfa sig í að ganga afturábak

Nestispása ... "undir brúnni" eins og sumir orðuðu það ...

Hér er annar áningarstaður ... stubbur svangur ...

Þessi mynd óneitanlega minnir á aðra sem tekin var úti í Sydney fyrir tæpum þremur árum ... meira að segja sama bleika teppið í lykilhlutverki ...

 

Föstudagur 13. maí 2011 - Í kennslustund hjá Guðna

Ég hef, á síðustu dögum, verið að lesa bók eftir hann Guðna Gunnarsson ropeyoga-frömuð, sem heitir Máttur viljans.

Í bókinni, allavegana þangað sem ég er kominn á þessari stundu, er egóið miðpunkturinn ... og það ekki af góðu enda mesti spillir lífshamingju og ánægju sem fyrirfinnst.

Guðni ræðir um hvernig egóið sem hann reyndar kallar réttilega "skortdýrið" kvartar og kveinar, gagnrýnir og hræðir.  Það heldur "húsbónda" sínum í heljargreipum í mörgum tilfellum gegnum allt lífið ... sparkar í hann liggjandi hvað eftir annað.

Það þekkja þetta allir ... þessa rödd sem maður "heyrir" innra með sér ... röddin sem lætur mann svo sannarlega kenna á því þegar manni verður á í messunni, reynir að draga úr manni kjarkinn á örlagastundu, klappar manni ofurlítið á bakið þegar maður hefur lokið góðu verki eiginlega bara til þess eins að geta stuttu síðar sagt að frammistaðan hafi svo sem verið ágæt en nú verði að halda áfram. Og svo framvegis ...

Ef egóið byggi ekki innra með manni heldur væri önnur manneskja holdi klædd ... þá er alveg á hreinu að sú manneskja yrði sett út fyrir útidyrnar ... einfaldlega vegna þess að hún væri of leiðinleg til að hafa nálægt sér. 

En svo einföld lausn stendur ekki til boða ...

---

Til að takast á við egóið, segir Guðni að mikilvægt sé að "taka ábyrgð á lífi sínu" ... taka ákvarðanir um þá hluti sem skipta mann máli, finna tilgang með gjörðum sínum og hafa skýr markmið.  Að horfast í augu við það að maður er á þeim stað sem maður er, vegna þess að maður valdi að fara á þann stað.  Vilji maður eitthvað annað þá þarf maður að velja eitthvað annað. 

Hann talar líka um mikilvægi fyrirgefningarinnar og þá sérstaklega að fyrirgefa sjálfum okkur fyrir allar barsmíðarnar sem egóið sem býr innra með okkur, hefur staðið fyrir.

Þá er mikilvægur hlutur að dæma ekki aðra, enda er enginn með þá yfirsýn sem þarf til að geta dæmt aðra ... áhugaverður punktur þetta ;) .

--- 

Ég tek þennan boðskap Guðna alvarlega ... enda finnst mér hann allrar athygli verður.  

Ég hef t.d. einblínt á dóma mína ... og komist að því að ég er dómharður.  Sem ég reyndar hélt að ég væri ekki.  En jú, ég er dómharður.
Og þess vegna hef ég ákveðið að taka klukkustund og klukkustund þar sem ég leyfi mér ekki að dæma aðra ...

... og þvílíkur léttir!!

Það sem nefnilega gerist er að þegar maður hættir að dæma aðra, þá hættir maður að hafa áhyggjur af því að aðrir séu að fella dóma um mann sjálfan. Maður hættir að vera hræddur og maður hættir því að fóðra egóið.

---

Ég hef líka tekið hraustlega á ákvörðunum mínum.  Ég hef hingað til haldið að ég væri alltaf með allt undir minni stjórn ... en þegar ég rýni í það, þá er nú bara annað upp á teningnum.

Ég hef nefnilega verið "þræll" vinnu síðustu misseri ... þar sem vinnan stjórnar tíma mínum en ekki öfugt.

Vinnutarnir á hverjum degi sem teygja sig upp í 14 - 15 klst og nánast allt annað situr á hakanum.  Öll þau viðfangsefni sem mig langar að fást við fá lítinn sem engan tíma, s.s. vera með Laugu, Guddu og stubb, söngur, vatnslita- og akrýlmálun, gítarspil, útivist og svona mætti áfram telja. 

Ég er nefnilega illa haldinn af "þegar-veikinni" ... sem lýsir sér þannig að "þegar ég er búinn að þetta þá ætla ég að gera þetta".  Þessi veiki er stórhættuleg og mikill ánægju-spillir.

---

Ég er að fara í uppskurð á mínu lífi ... ég ætla að fara að ráðum Guðna og "taka ábyrgð á lífi mínu". 

Og ég hvet alla til að gera hið sama ... sérstaklega þá sem stunda þann blekkingarleik að telja sig "taka fulla ábyrgð á sínu lífi".

Í flestum tilfellum er vandalaust að fletta ofan af þeim blekkingum ...   

Fimmtudagur 12. maí 2011 - Myndbönd

Það er langt síðan ég skaut síðast saman í video ... þannig að ég ákvað að gera tvö í kvöld ... eitt fyrir Júróvision og eitt eftir ...

 

Annars fannst mér Júróvision skemmtileg í kvöld ... 

 

 

Þetta myndband hér sýnir kostulegar athafnir dótturinnar ...  

 

 

 

Nú er orðið svo hroðalega áliðið hér í Svíþjóð að best er að fara að sofa ... 

Þriðjudagur 10. maí 2011 - Mikil færsla þurrkast út

Ég var búinn að skrifa lærða grein hér á bloggið í kvöld ... 

... rak mig svo í einhvern takka og allt datt út ...

Ég ætla ekki að pirra mig á því ...

 

Fari það í f*****g kolað!!!

 

Set inn mynd frá því 10. maí 2010 ... feðginin á hótelherbergi í Kraká í Póllandi.

 

Óvænt að Ísland skyldi komast áfram í Eurovision ... ég var hreint hlessa ...

24°C, sól og hæg gola í Uppsala í dag ... verður ekki betra ... 

Mánudagur 9. maí 2011 - Hlutirnir ganga smurt

Veðrið var afskaplega notalegt í dag hér í Uppsala ... sól og skafheiður himinn ... hiti um 23°C.

Þetta er lífið ... sannarlega eftirsóknarvert eftir þennan massífa vetur hér í Svíþjóð.

---

Hlutirnir ganga smurt ... Tani H hagar sér eins og engill og Guddan fær ótal hugmyndir sem hún hikar ekki við að hrinda í framkvæmd hratt og örugglega.

Hún hefur mikið verið að kanna hvernig efni í fljótandi formi hagar sér ... og er búin að hella niður svona 200x sinnum á síðustu þremur dögum.  Í eitt skiptið lét hún eplasafa gossa ofan á fartölvuna hennar Laugu ... og núna virkar 50% af lyklaborðinu.

Það eru fleiri tilraunir í gangi ... t.d. að sulla í eldhúsvaskinum og helst þannig að allt sé undirlagt.

Já, Guddan lætur hafa fyrir sér og vel það ... sem er bara gaman :) .

 

Athafnakonan Guðrún borðar kodda og les Andrés Önd

---

Svo er náttúrulega gaman að velta fyrir sér hversu lík blessuð börnin eru ... þau virðast nú nokkuð lík ef eitthvað er að marka þessa fyrstu daga ...

Guddan leit svona út þann 10. júní 2008

 

Stubbur leit svona út 6. maí 2011

Já, þetta verður fróðlegt ...

 

Laugardagur 7. maí 2011 - Fyrsta vikan að baki

Þá er vika liðin síðan litli stubbur kom í heiminn og þessir síðustu dagar hafa eiginlega bara runnið saman í einn ... þar sem fókusinn er á litla stubb og stóra stubb.

Eins og áður hefur komið fram hefur stóri stubbur verið með hitavellu alla vikuna ... sem hefur fjölgað viðfangsefnunum talsvert og aukið flækjustigið.  En hver hefur svo sem sagt að þetta ætti eitthvað að vera einfalt og fyrirhafnarlaust?

Annars verð ég bara að segja að litli stubbur hefur verið alveg ótrúlega vær og meðfærilegur miðað við aldur.  Auðvitað er álagið heldur meira Laugu megin en mín en þetta gæti nú verið 1.000.000x verra.

GHPL hefur einnig sýnt sínar allra bestu hliðar, bæði verið samvinnufús og skilningsrík ... þó svo kastast hafi í kekki endrum og eins. Það eru nú heldur engar ládeyður hér á heimilinu, þannig að stöku sprettir við og við er það skiljanlegasta í öllum heiminum ;) .

Þessi var tekin af litla stubb í gær.

Guddan vildi endilega prófa rúmið sem sá stutti sefur í. Reyndar er það svo að rúmið var upphaflega keypt handa henni en hún hefur aldrei viljað neitt vita af þessari mublu ... ja ... fyrr en nú ...

Annar hlutur sem GHPL hefur ekki viljað neitt vita af, fyrr en nú, er þessi ágæti bleiki koppur.  Nú er hann notaður í hvert mál ...

Svo kíktu Sverrir, Jóndi og Dana til okkar í heimsókn ... "Hann er jafnléttur og kókflaska", sagði Jóndi eftir að hafa haldið að stubb í smástund.

Guddunni datt það snjallræði í hug að líma límmiða á ennið á bróður sínum í gær.  Mér segir svo hugur um að þetta verði ekki í síðasta skiptið sem aðgerðir á borð við þessa verða framkvæmdar.  Á miðanum stendur "Fjarlægið flipann á baki bókar til að spila".

Miðvikudagur 4. maí 2011 - Lesið í Tana H

Dagurinn í dag svolítið léttari en dagurinn í gær ...

... við erum aðeins að átta okkur betur á Tana H. Það tekur auðvitað svolítinn tíma að lesa í hann ...

Pilturinn tekinn í meðferð í morgun ... sú meðferð skilaði mikilvægum upplýsingum ...

Annars er hann mjög þægilegur myndi ég segja ... engin endalaus öskur og gól, meira svona kvart inn á milli.

Guddan stendur sig alveg feykilega vel. Það er fróðlegt að sjá hvernig hún er að tæklar tilvist bróðursins.
Satt að segja vorkenni ég henni ... enda hlýtur að vera erfitt að sjá einhvern smátitt ráðast inn í ríkið og allt í einu þarf að hliðra til og bíða. Mér finnst stundum eitthvað svo átakanlegt að þurfa að neita henni eða hlusta á Laugu neita henni um eitthvað sem hingað til hefur ekkert verið neitt mál.

Guddan hefur af og til brugðist við þessu með smá mannalátum en í flestum tilfellum tekur hún þessu með miklu jafnaðargeði.

En mér finnst þetta dæmi um GHPL vera langsamlega vandasamasta verkefnið í þessu ferli.