Ökutíminn

Góður vinur minn sagði mér um daginn sögu af 16 ára frænda sínum, sem er mikill áhugamaður um tölvur og eftir því sem mér skilst, með augu rétthyrndari en rétthyrndasti rétthyrningur. 

En til allrar hamingju er tölvuáhuginn þó ekki algjör, því einn daginn rankaði hann við sér og sagðist vilja læra á bíl.  Foreldrunum hálfbrá að heyra tíðindin en fundu þó til gleði í hjarta sínu - kannski myndi nú litli demanturinn þeirra hætta lífi tölvuáhugamannsins og koma út úr hýði sínu - jafnvel fá ferskt loft í lungun sín.

Viti menn, strax í fyrsta ökutímanum var hann nærri búinn að drepa sig.  Ástæðan ef til vill reynsluleysi og þó ...  því allt í einu fannst honum sem hann væri staddur í tölvuleik einum og tók vinstri beygju, með nákvæmlega sama hætti og hann hafði alltaf gert í tölvuleiknum.

Ökukennarinn var ekkert sérstaklega hrifinn, eins og nærri má geta - tölvuáhugamaðurinn sagði hinsvegar bara "hjúkk", því þarna hefði hann geta tapað einu lífi.

Það held ég nú ...