Fimmtudagur 3. maí 2012 - Nú verður að fara að gera betur

Ég hef dálitlar áhyggjur af því hvað ég er orðinn hundslappur í blogginu. Verð sjálfsagt að taka mig í gegn eins og ég geri stundum ... það skilar oft ágætis árangri.

Hér halda skemmtilegir hlutir áfram að gerast. 

Guddan sofnar í vagni bróður síns í strætónum á heimleið úr danstíma. Mannseskjan er alltof stór í þennan blessaða vagn ... en það fær mig til að minnast þess sem sölumaður vagnsins sagði við okkur þegar við keyptum hann í Sydney í júní árið 2008.

"Þessi vagn er fyrir börn allt til fjögurra ára aldurs" (... eða var það sex ára aldur?) ... jæja, hvort sem heldur er ... þetta er haugalygi. Það fer ekkert barn eldra en tveggja ára ofan í þennan vagn svo sómi séð að. 

Við feðgarnir höfum nú tekið upp náið samstarf á nýjan leik eftir að frænkan úr Grindavík yfirgaf svæðið sl. sunnudag.
Samstarfið gengur svo líka vel. Stubbur þeysist um í strætó á morgnana þegar við förum með Gudduna og sofnar svo á bakaleiðinni og sefur til 12. Þá vill hann fá eitthvað að borða, ganga svolítið um, skreppa út á svalir og svona og svo kl. 13 kemur móðir hans og hann fer í aðra strætóferð. 

Karlanginn er enn dálítið valtur á fótunum þrátt fyrir að vera bara býsna góður. Þröskuldurinn út á svalir er stundum erfiður en oftast gengur það ágætlega.
Stundum fellur hann þó, án þess að maður átti sig alveg á ástæðu þess.  T.d. um daginn stóð hann og studdi sig við hurðina á uppþvottavélinni sem þá var opin. Og upp úr þurru verður honum fótskortur, fellur niður á hnén, þaðan á bakið og veltur heilan hring, þannig að hann endar á maganum. Þetta minnti helst á fótboltamann sem verður fyrir hressilegri tæklingu. En svona er þetta bara stundum, þegar maður er 1 árs.

Núna er Lauga formlega búin með námið sem hún hóf í september 2010 og varð frá að hverfa þegar PJPL fæddist þann 30. apríl 2011. Þá átti hún eftir 4 vikna verknám sem hún sum sé hefur lokið núna. 
Það verður að segja að hún hefur tekið þetta nám geysilega föstum og sannfærandi tökum. Fyrir það fyrsta fór hún í það án þess að laun væru í boði á meðan en slíkt þekkist einfaldlega ekki hér. í öðru lagi var námið á sænsku, norsku og dönsku en það var engin fyrirstaða, í þriðja lagi var hún ólétt meðan á náminu stóð en það skipti engu máli og í fjórða lagi var hún best í bekknum.

Ef einhver telur sig geta gert betur þá væri gaman að sá hinn sami gæfi sig fram í athugasemdaboxinu hér fyrir neðan ;) . 

Sjálfur legg ég nótt sem nýtan dag til að hægt verði að skila inn doktorsverkefninu þann 31. ágúst nk.
Ég er ekki frá því að ég fari og fái mér góða steik þegar sú "innskilun" hefur átt sér stað. Bjóði jafnvel öðru heimilisfólki að koma með og njóta.

En ... "first things first" ... 

 

Verkalýðsdagurinn - 1. maí 2012 - Afmælismyndbandið

Jæja, þá er fyrsta afmælismyndband sonarins orðið að veruleika ... 

... sólarhring of seint strangt til tekið en það skrifast að hluta til á Valborgarhátíð Uppsalabúa sem haldin er þann 30. apríl á ári hverju. Restin skrifast á skipulags- og sinnuleysi mitt ...

 

 

Hér eru svo nokkur atriði sem sumir vita en aðrir ekki um stubbinn ...

1. Er stundum kallaður félagi Friðriks.

2. Á blómaskeiði strætóferðanna ferðaðist hann í strætó fjóra klukkutíma á dag. 

3. Líkar það mjög illa ef systir hans reynir að taka af honum dót.

4. Er ársgamall með 11 tennur. Fyrsta tönnin kom um fjögurra mánaða aldur.

5. Er á 1. árs afmælinu algjörlega móðursjúkur.

6. Hefur tvisvar farið til í siglingu um Eystrasaltið. Bæði siglt til Eistlands og Álandseyja.

7. Er eini alnafni föður síns í veröldinni.

8. Finnst óstjórnlega gaman í baði, allt frá því hann fór í fyrsta baðið í byrjun maí á síðasta ári.

9. Harðneitar á afmælisdaginn að láta vigta sig, hefst þó ... vigtin sýnir 9 kg.

10. Finnst vanillujógúrt mjög góð, sem og vínber.

11. Harðneitar yfirleitt að fara í vagninn - hefur gert það frá unga aldri.

12. Finnst afar gott að fá sér vatn að drekka alveg fyrst á morgnana.

13. Finnst alveg óskaplega gaman að leika sér úti á svölunum.

14. Er órólegur í svefni og vaknar frekar oft á hverri nóttu.

15. Gúffar léttilega í sig heilli pylsu með brauði ef svo ber undir.

16. Er afar brosmildur og léttur í lund, þó vissulega geti hann látið hvína ef svo ber undir.

17. Finnst afskaplega gaman að klifra.

18. Verður ógurlega spenntur í hvert skipti sem hann heyrir í Skype-hringingu.

19. Er geysilegur áhugamaður um eigin tannburstun.

20. Finnst gaman að hlusta á tónlist á YouTube og láta hossa sér á sama tíma.

21. Hefur aldrei drukkið úr pela og aldrei viljað snuð.

22. Hefur farið a.m.k. 5 sinnum til Stokkhólms.

23. Hefur farið einu sinni til Íslands.

24. Finnst gaman að "spila" á gítar. 

25. Tók ekki upp einn einasta jólapakka á fyrstu jólunum sínum. Systir hans sá alfarið um það.

26. Er ekkert sérstaklega matvandur.

27. Á það til að setja dót inn í ísskáp.

28. Finnst gaman að dansa. 

 

 

 

Mánudagur 30. apríl 2012 - Stubburinn orðinn eins árs

Já í dag og nokkurn veginn í þessum skrifuðum orðum er stubburinn okkar orðinn eins árs ... 

... og þessi mynd var tekin í afmælisveislu sem haldin var rétt fyrir kl. 10 í kvöld.

 

Betur mun verða greint frá þessum tímamótum í myndbandi sem einmitt er núna í bullandi vinnslu ... 

 

Miðvikudagur 25. apríl 2012 - Markmið

Allt í lukkunnar velstandi hér. 

Hallur bróðir Laugu mætti hér í morgun og mun dvelja hjá okkur í nokkra daga. Þar með hafa þrír ættliðir Hólavegsættarinnar heiðrað okkur með nærveru sinni á síðastliðnum tveimur mánuðum.

Að öðru leyti hefur dagurinn farið í vinnu og aftur vinnu. Unnið hefur verið að tilboðsgerð og í doktorsverkefninu, já og svo var svolítið gert í markmiðasetningu.

Gott að hafa svona markmiðalista. Hann er þó styttri en venjulega því "aðeins" 30 atriði eru á honum núna en að vísu eru nokkur þeirra greind niður í smærri atriði. T.d. er liðurinn "ferðalög" með sjö "undiratriði".
Ég lærði svona massífa markmiðasetningu hjá Jack Canfield sem hvatti til að maður setti sér 100 markmið og skrifaði þau niður og læsu þau á hverjum degi.

Það sem er þó hættulegt við markmiðasetningu og mér finnst ekki vera hamrað nægjanlega vel á er tilgangur markmiðanna.
Af hverju langar þig til að gera það sem þig langar til að gera?  Mín persónulega reynsla er sú að mann langar oft til að gera eitthvað án þess að vita almennilega af hverju. Þannig verður markmiðið bara eitthvert egó-flipp, eitthvað til að maður getur montað sig af. 
Af hverju þarf maður að komast til 40 landa áður en maður verður 40 ára? Er það bara til að segja það eða er það af því maður er svo svakalega áhugasamur um menningu þjóða?

Þegar við Lauga flugum heim frá Ástralíu um árið, þá ákváðum við að koma við á Nýja-Sjálandi, Hong Kong, Tyrklandi, Grikklandi og Englandi á leiðinni heim. Af hverju? Jú, fyrst og fremst til að ég gæti bætt fleiri löndum á listann hjá mér.  Við ætluðum að vera í Istanbúl í Tyrklandi í einn dag áður en við ætluðum að fara til Grikklands í fjóra daga. Ef maður labbar um götur Istanbúl í nokkra klukkutíma hefur maður þá komið til Tyrklands? 

Það eru svona bullmarkmið sem taka oft yfirhöndina hjá manni og maður fer bara að ná þeim bara til að ná þeim.
Svolítið eins og líkamsrækt sem fer mjög oft út í öfgar, þar sem það markmið að finna til vellíðunar og bæta skapið er engan veginn nægjanlega metnaðarfullt. Það þarf fituprósentumarkmið, hlaupamarkmið, þyngdarmarkmið, bekkpressumarkmið, armbeygjumarkmið o.s.frv.

Í alvörunni ... hvaða máli skiptir það hvort maður getur tekið 9 eða 10 armbeygjur? 7 eða 10? eða 3 eða 8?

Allavegana er punkturinn sá að markmiðin eiga ekki bara vera, bara til að vera. Það þarf að búa einhver innri og æðri tilgangur með því. Að það að ná þeim skipti einhverju máli í raun.

Jæja ... nóg í bili ... 

Sunnudagur 22. apríl 2012 - Skroppið til Álandseyja

Skutumst í stuttan túr til Eckerö á Álandseyjum í dag. Ferðin tók allan daginn þó við næðum ekki að stíga á land nema í 15 mínútur. Sennilega er þetta stysta dvöl á erlendum áfangastað sem ég hef upplifað en skipið stoppar í hámark 30 mínútur.

Við skutumst af skipinum, niður landganginn, út á bílaplan, fórum yfir brú, inn á einhvern "náttúrustíg" og hlupum niður að staðnum sem sést á myndinni, tókum nokkrar myndir og svo aftur sömu leið. Hefðum ekki mátt vera mikið lengur.

Í þessari annarri sjóferð sinni fór stubbur algjörlega á kostum og hreif með sér töluverðan mannskap með sannarlega glaðlegu yfirbragði. Hann gekk um skríkjandi af gleði, ýtti öllum frá sem á vegi hans urðu og óð um allt skipið.

Guddan var lítill eftirbátur bróður síns, hljóp um og hafði gaman. Það sem merkilegast var hjá GHPL í dag var að hún borðaði sennilega stærsta matarskammt ævi sinnar þegar hún borðaði hvorki meira né minna en 10 kjötbollur með sósu og svolítið af kartöflumús. Því næst fékk hún sér marsipan-stykki og gerði því góð skil. 

---

Uppgötvun dagsins: Það er töluvert erfitt að pissa í rútu sem er á fleygiferð. Mun auðveldara bæði í lestum og flugvélum ... jómfrúarferðin á rútuklósett var tekin í dag. 

 

Laugardagur 21. apríl 2012 - Rólegur dagur

Fremur tíðindalaus laugardagur hér í Uppsala. 

Sjálfur var ég heimasíðuuppfærslu meðan allir hinir á heimilinu skruppu niður í bæ, jú og skrapp aðeins í ræktina líka.

Var með grein í Fréttablaðinu í gær sem fjallaði um hvort gera skuli Laugaveginn að göngugötu eða ekki. Ágætis grein held ég sem hægt er að líta á, ef áhugi er fyrir hendi, með því að smella hérna.

Á morgun liggur fyrir sigling með Eckerö til Álandseyja ... bara svona til að draga að sér ferskt loft og gera eitthvað annað en að horfa á eilíflega á tölvuskjáinn. 

 

Miðvikudagur 18. apríl 2012 - Strætóferðir - bílstjóri mánaðarins

Í dag hittum við Gudda vinsamlegasta strætóbílstjóra sem sögur fara af.

Kl. 8.20 yfirgáfum við heimilið og gegnum áleiðis niður á stoppistöðina við Gottsunda Simhall. Engum sögum fer svo sem af þeirri ferð nema að við gengum yfir "berget" eins og dóttirin kallar lítinn grashól á leiðinni. Meðan við gengum upp sungum við "upp, upp, upp á fjall" og svo var lagt blátt bann við því að syngja síðari hluta vísunnar þ.e. "niður, niður, niður, niður og alveg niður á tún" fyrr leiðin tók að liggja niður ávið.

Jú, reyndar verður heldur ekki hjá því komist að nefna að GHPL fann stein sem hún greip með sér og visnað laufblað sem hún sagði vera bleikt á litinn.

Svo mættum við strætónum og bílstjórinn tók að veifa Guddunni ákaft út um framrúðuna. Þetta var afar vinalegur náungi, sjálfsagt svona um þrítugt og átti greinilega ættir sínar að rekja til innstu Afríku. Við stigum inn og GHPL sýndi honum steininn og laufblaðið og tók bílstjórinn mjög vel undir sýninguna.

Vagninn lagði svo af stað og viti menn, og þetta hef ég aldrei upplifað fyrr ... í hvert sinn sem farþegi steig út úr vagninum kvaddi bílstjórinn hann í gegnum hátalakerfi strætósins - "takk fyrir og gangi þér vel í dag" og veifaði í baksýnisspegilinn.
Ég gat bara ekki annað en brosað ... auðvitað er þetta ákaflega lítið atriði í stóra samhenginu en engu að síður fannst mér þetta skipta mjög miklu máli. Ég brosti t.d. alla leiðina, því mér fannst svo frábært að hann skyldi hafa fyrir að gera þetta ... klárlega skemmtilegasta strætóferð sem ég hef farið í.

Það sem gerir þetta framtak bílstjórans jafnvel enn merkilegra var að enginn sem ég sá í það minnsta, hafði fyrir að taka undir kveðju hans eða veifa til baka ... ekki ein einasta hræða. Maður sá jafnvel hvernig sumir hreinlega stirðnuðu upp og drifu sig út. 

Varla þarf að nefna það að auðvitað veifuðum við Guddan bílstjóranum þegar við stigum af vagninum. 

Þessi hlýtur að vera valinn bílstjóri mánaðarins í hverjum mánuði.

---

Guddan er orðin mjög góður vinur strætóbílstjóranna. Þannig sýnir hún þeim alltaf eitthvað þegar hún stígur um borð, það getur verið steinn og laufblað eins og í morgun eða sár sem hún hefur á puttanum, nú eða bara eitthvað annað.

Þegar hún kom af leikskólanum var hún hinsvegar stórtækari en vanalega. Hún hafði teiknað mynd á mjög stórt rautt pappaspjald. Og þegar hún sá strætóinn vera að nálgast stillti hún sér mjög ákveðið upp á miðri gangstéttinni með pappaspjaldið í höndunum svo bílstjórinn gæti séð myndina um leið og vagninn myndi renna upp að stöðinni.
Nokkrir bílar óku framhjá áður en vagninn kom og að sögn heimildamanns vakti dóttirin mikla athygli meðal vegfarenda sem óku framhjá og jafnvel kátínu.

Strætóbílstjórinn var skælbrosandi þegar GHPL steig með myndina inn í vagninn og sagði hana vera afskaplega duglega að teikna. GHPL tók undir það og sagðist hafa teiknað þetta á leikskólanum og gerði sig svo líklega til að ræða málin áfram.
Móðirin kom hinsvegar í veg fyrir frekari umræðu enda vagninn í áætlunarakstri og ekki mikill tími gefinn til að skeggræða myndlist í miðju kafi.

---

Lauga hefur sagt að ég skrifi alltof lítið um Stubbinn í samanburði við GHPL. Það er alveg rétt. En það er einhvern veginn svo lítið af honum að frétta í samanburðinum.

Hann er bara hress, er með 8 tennur, fleiri á leiðinni, er óttalegur mömmustrákur, mikill klifrari, duglegur að ganga, lætur GHPL ekki vaða yfir sig, vaknar ennþá of oft á nóttunni, er í pössun hjá Steinunni frænku sinni bróðurpartinn úr deginum, fer í góðan göngutúr um miðjan daginn, borðar helst bara jógúrt og vill drekka vatn í morgunmat.

Maður verður auðvitað að fara að tína saman einhverjar frásagnir af drengnum ... annars fær maður það bara í bakið síðar þegar sagt verður: "Af hverju var alltaf svona lítið skrifað um mig?" ;)  

Mánudagur 16. apríl 2012 - Allt á skriði

Allt á fullu skriði hér ... það ætlar að vera erfitt að fá þessa fyrstu rannsóknargrein mína birta hjá Journal of Environmental Psychology. Í dag kom umferð tvö af athugasemdum. Ég verð að viðurkenna að ég var ekkert ofboðslega hrifinn ... né heldur leiðbeinandinn minn ... 

... en svona er þetta bara ... við náum þessu í gegn í þriðju umferðinni. Mig meira að segja dreymdi fyrir því þannig að ...

Svo erum við alveg að fara að senda inn rannsóknargrein nr. 2. Hún tafðist svolítið mikið vegna anna hjá okkur báðum. Ég á Íslandi og karlinn skrapp svo til Noregs. En núna erum við komnir á beinu brautina með þetta vonandi.

Ritun doktorsritgerðarinnar sjálfrar þokast líka áfram og önnur verkefni sem ég er að fást við eru einnig að potast í rétta átt.

---

Svo erum við að fá þær fréttir af leikskólanum að GHPL sé að taka stórstígum framförum, í hátterni, lundarfari og máltöku.

Þetta er eitthvað sem bæði ég og Lauga erum búin að taka eftir og ræða okkar á milli og gaman að heyra að þetta er ekki bara ímyndun hjá okkur.

Hverjar ástæðurnar eru væri vissulega gaman að vita. Við ræddum það aðeins yfir kvöldmatnum.
Mögulega gæti GHPL hafa gengið gegnum eitthvert mikilvægt þroskastig.
Mögulega gæti verið að vera ömmu hennar og Steinunnar frænku hennar hafi góð áhrif á hana.
Mögulega gæti verið að breytingar á leikskólanum væru að skila þessum árangri en nú er GHPL með stærstu börnunum á sinni deild í stað þess að vera ein af þeim minnstu.
Mögulega gæti það verið að nýjar áherslur hjá leikskólakennurunum til að "díla" við Gudduna séu að skila góðum árangri.

Sjálfsagt er þetta bara blanda af þessu öllu ... en allavegana er Syd gjörbreytt manneskja.

---

Nafni er líka í stuði. Ógurlega glaður flestar stundir. Í það minnsta mjög stutt í brosið ...

Hann sífellt að bæta sig sem klifurköttur. Hann á eftir að verða mjög skæður enn daginn.

Það verður líka gaman að sjá skapferlið hjá honum þegar hann eldist. Ég hugsa að systir hans sé búin að herða hann töluvert upp. Í það minnsta gefur hann henni lítið í leik og starfi. T.d. hefur hann tilhneigingu til að bregðast mjög harkalega við ef hún ætlar að taka af honum dót.  Sá tími þegar GHPL gat leyft sér að hrifsa athugasemdalaust af honum hlutina er svo sannarlega liðinn. Nú er það meira í þá áttina að hann orgi á hana og hún bara leki niður. 

Nú er bara að bíða og sjá hverju fram vindur. 

Fimmtudagur 12. apríl 2012 - Klifur og "tígó"

Nú er alveg ljóst að líkamleg geta Stubbsins er komin langt fram úr vitrænni getu hans. Í kvöld fann hann upp á því að nota stólinn hennar Guðrúnar sem stiga til að komast upp á matarborðið. 

Eftir að hafa tekið ærlegt reiðikast vegna eigin getuleysis við að klifra upp stól systur sinnar, tók PJPL á sig rögg og þeytist upp á matarborðið ... eins og ekkert væri sjálfsagðara.

Það var ekki annað hægt en festa þetta á filmu ...

 

Eins og sjá má í myndbandinu leynast hætturnar víða og því er nauðsynlegt að hafa augun vel á þeim stutta á næstu misserum. 

---

Hér innan veggja heimilisins voru önnur tímamót en í fyrsta skipti á ævinni samþykkti dóttirin að hafa "tígó" í hárinu ... eða öllu heldur, í fyrsta skipti á ævinni fór hún fram á að fá "tígó" í hárið. Síðuhaldari setti "tígóið" í, í morgun ... var pínubarningur enda er ég með óvanur með öllu að setja "tígó" í hárið.

Það tókst samt bara vel og GHPL var himinsæl með að vera "eins og" Lína langsokkur.

Þetta sést auðvitað allt saman á myndbandinu líka ... þannig að  ... 

---

Sannkallað vorveður í dag ... við Lauga skruppum aðeins út og þegar við komum til baka var heldur betur tekið vel á móti okkur ...

 

Miðvikudagur 11. apríl 2012 - Á þessum degi fyrir ári síðan ...

Það var einmitt á þessu kvöldi fyrir nákvæmlega ári síðan sem Leifur frændi minn og vinur kvaddi þennan heim. Skrýtið til þess að hugsa að árið sé liðið ... það minnir mann hressilega á það hversu hratt tíminn líður. Það minnir líka á mikilvægi þess að fara vel með tímann.

Ég var einmitt á Íslandi þennan dag í fyrra, þar sem ég kynnti niðurstöður rannsóknar á biðstofu krabbameinsdeildar á opnum fundi á LSH, auk þess að skreppa í tvö útvarpsviðtöl og sinna fleiri erindum. Upp úr klukkan hálfsjö ákvað ég að fara upp á Landakot að kíkja á Leibba frænda. Hann var sofandi og það hrygldi í honum. Ég staldraði við í svona hálftíma. Við brottför gekk ég að honum, hvíslaði að honum þakkarorðum og smellti rembingskossi á ennið.  Það var deginum ljósara að þetta var síðasta skiptið sem við myndum hittast hérna megin móðunnar miklu.  Ég hringdi í mömmu og sagði henni að drífa sig upp á spítala.

Því næst fór ég að hitta Dóra vin minn. Við fengum okkur pizzu á Eldsmiðjunni ásamt Gamla. Mjög fínt kvöld, mikið hlegið og spellað.

Þegar ég kom heim síðar um kvöldið, sagði mamma að hún hefði farið á Landakot. "Mikið er ég fegin að hafa gert það" sagði hún "hann dó klukkan hálfníu".

Þar með var tæplega 77 ára lífshlaupi frænda míns lokið. 

Mér til undrunar varð ég ekki sorgmæddur ... ég var sáttur ... ég var svo hrikalega sáttur við það að hafa haft tækifæri á því að hitta hann og geta kvatt. Og nú ári síðar er ég enn sáttari að hafa fengið þetta tækifæri. 

19 dögum eftir brottför Leibba, nánast upp á mínútu, fæddist svo Stubburinn minn hér í Uppsala. Um klukkutíma eftir að hann kom í heiminn sat ég í hægindastól í horni fæðingarstofunnar og horfði á hann og móðurina.
Allt í einu fann ég svona líka sterka pípulykt, nákvæmlega þá sömu og alltaf fylgdi Leibba. Eftir að hafa setið og þefað út í loftið í dágóða stund spurði ég Laugu hvort hún fyndi einhverja lykt.
"Já, ég finn pípulykt" svaraði hún.
"Já er það ekki? ... Karlinn er hérna ..."

Það var ekki laust við að mér vöknaði um augun.