Múrenan - núna í Uppsala

Á fimmtudagskvöld og allan föstudaginn var ég á mjög skemmtilegu námskeiði hjá Dale Carnegie. Um var að ræða undirbúningsnámskeið fyrir þjálfaranámskeið sem ég mun sitja í næstu viku.

Þetta er geysilega áhugaverð fræði og alveg hrikalega krefjandi. Í næstu viku mun mæta ástralskur þjálfari en svo skemmtilega vill til að ég var hjá honum á DC-námskeiði í Sydney fyrir rúmum fjórum árum.

Þegar ég kvaddi hann þá gerði ég nú ekkert sérstaklega ráð fyrir því að hitta hann aftur en svona er heimurinn nú lítill - nú er hann mættur til Íslands og við samstarf okkar heldur áfram hérna hinum má hnettinum.

Síðari hluti þessa dags og alveg fram á nótt hefur farið í undirbúning fyrir mánudagstímann og það verður sá undirbúningur áfram á dagskránni á morgun. Þetta er alveg hellingur af efni og krefjandi námskeið þannig að það er klárt mál að það þarf að undirbúa sig vel.

Og af því að klukkan er næstum því þrjú að nóttu þá slæ ég botninn í þetta núna. 

Jæja ... núna er ég búinn að fá svo margar fallegar beiðnir um að fara að blogga aftur að ég læt tilleiðast. Reyndar var síðasta beiðnin kannski ekki alveg með blíðasta móti þannig að nú bít ég í skjaldarrendur og tek á því. Annars gæti farið illa fyrir mér ... eftir því sem mér skilst. Alltaf gott að hafa góða hvatningu :) .

Það er náttúrulega óhemjumikið búið að gerast frá því ég átti afmæli og bloggaði síðast. Verst er að ég er svolítið búinn að gleyma flestu af því sem fréttnæmt er ... en jæja ...

---

Palli sonur minn breytist lítið hvað varðar eilífar neitanir - það er nánast sama að hverju hann er spurður, svarið er í 99,99% tilfella "nei".

Raunar er það svo slæmt að um daginn þá álpaðist drengurinn til að segja "já" og Guðrún vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið. "Hann sagði "já"", hrópaði hún glaðbeitt og hljóp til mín - já, það var svo sannarlega ástæða til að fagna. Ég er ekki frá því að hún hafi fengið aukaslag þegar hún heyrði "já"-ið - svo óvænt var það.

Palli getur þó sagt ýmislegt annað en "nei" - hann getur t.d. sagt "Vuvún" og á þá við systur sína Guðrúnu. Svo getur hann sagt "Lalla" og þá er hann að tala um sjálfan sig.

Guðrún er hinsvegar með hressasta móti - svona oftast nær. Hún vill helst alltaf vera að gera æfingar og nýlegir þættir á RÚV um Skólahreysti hafa verið sem olía á eld - núna hendir hún sér fyrirvaralaust í gólfið á öllum mögulegum og ómögulegum tímum og fer að gera armbeygjur. Það var nú ekki hægt annað en glotta útí annað þegar GHPL tók einn daginn upp á því að gera armbeygjur þannig að fæturnir voru uppi á stofuborðinu en hendurnar á gólfinu. Svo var byrjað. Skólahreysti. 

Jæja ... nú hljóta hlutirnir að fara að gerast á þessu bloggi. Læt þetta duga í bili. 

Í dag hefur hitastigið utandyra verið að hringla í svona -15 til -20°C. Veturinn í Uppsala er farinn að minna á sig.

Af því tilefni voru börnin færð í góð föt ... GHPL hoppaði ofan í nýjan samfesting sem hún fékk frá ömmu sinni og afa á Sauðárkróki. Var svo lukkuleg með hann að hún vildi helst ekki fara úr honum.

Nafni hinsvegar fetaði í fótspor systur sinnar og fékk bleiku lambhúshettuna utan um rauðu lambhúshettuna ...

Tiltektin og undirbúningur fyrir flutninginn hefur verið í algleymingi í dag.

Stubburinn fékk að horfa á video til að hægt væri að vinna. Fyrir valinu var - eins og alltaf - Bikar í Prúðuleikurunum eða "Mímí" eins og hann er kallaður á þessu heimili.

Svo færist dagskráin yfir í aðra þætti Prúðuleikaranna ... og svo kemur GHPL og tekur við dagskrástjórninni. Stundum kostar það læti en ef kveikt er á "Bleika pardusnum" þá geta báðir aðilar horft sáttir. 

Stjarna dagsins var GHPL sem dansaði á foreldradanssýningu í dansskólanum í dag. Gekk alveg ljómandi vel og Guddan skemmti sér greinilega mjög vel sem er sérlega ánægjulegt sérstaklega í ljósi þess að hún hefur lítið viljað taka þátt í danstímunum í vetur.

Í dag sá nafni minn líka snjó í fyrsta sinn, svona eftir að hann fékk eitthvað vit í kollinn sem mark takandi er á.

Viðbrögðin voru langt frá því að vera eitthvað rosaleg. Hann lét sér frekar lítið um finnast. Það var ólíkt því sem var þegar GHPL upplifði fyrst snjó eftir að vit var komið að einhverju marki í kollinn á henni. Það var 15. desember árið 2009. 

Fyrsti snjórinn setti strætósamgöngur svolítið úr skorðum, kannski bara eins og lög gera ráð fyrir.

Í sjöunni á Hugo Alfvéns väg. 

Og á leiðinni heim fékk maður aðeins að finna fyrir því og ballið hófst þegar bara tvær biðstöðvar voru eftir.

Þá ákvað ég að taka blað sem Palli var að lesa af honum til að pakka því niður í tösku. Hann situr í fangi móður sinnar þannig að ég þarf að standa upp til að ná blaðinu. Í miðri athöfn snarhemlar bílstjórinn og ég dett aftur fyrir mig og hyggst lenda aftur í sætinu. En því miður fyrir mig hafði ég setið í sæti þar sem setan fer sjálfkrafa upp þegar staðið er upp. Ég lenti því á gólfinu. 

Þessi snarhemlun var tilkomin af því að umferðaröngþveiti hafi orðið á nýja hringtorginu við Gottsunda Centrum. Strætó hafði runnið til í torginu og sat fastur. Upp úr því varð einhver sirkus þar sem allir flautuðu á alla.

Strætó í ógöngum.

Í miðri hringiðunni ákveður nafni minn að kasta upp og gerir það snyrtilega. Magainnvolsið fer að miklu leyti yfir GHPL sem situr fyrir framan hann, svolítið fer á hann sjálfan og talsvert yfir úlpuna hennar Laugu. GHPL bregst við með ástandinu með því að endurtaka í sífellu: "Úff, ælulyktin, úff, ælulyktin". Annars var engu líkara en henni fyndist bara nokkur upphefð í því að láta kasta upp yfir sig.

Einhver málamyndaþrifnaður hefst hjá okkur Laugu og um það leyti stoppar vagninn til að hleypa okkur út. Ég tilkynni bílstjóranum að strætóinn sé útataður í ælu, stekk svo til og gríp kerruna sem í sat GHPL og snara mér út. Dyrnar lokast og þá sé ég mér til skelfingar að bakpokinn minn er enn inni í vagninum. Næ að redda málnum.

Allir útbíaðir eftir strætóferðina. 

Þessi saga endar með því að Palli ælir í teppið í forstofunni. Hann er sennilega kominn með einhverja pest ... vonandi samt ekki :) .

Er einhvern veginn að vona að þetta séu bara eftirköst af 18 mánaða skoðuninni sem hann fór í í morgun. Þar var hann m.a. sprautaður í lærið við lítinn fögnuð. Annars kom hann bara mjög vel út úr öllu. Mældist 83 cm og 10,1 kg. Ásættanlegt. 

 
Í skoðun - staðan eftir að hafa fengið sprautu í lærið.