Spúsan bætir við sig ári

Jæja, þá á spúsan afmæli í dag og það er fernt, sem er sérlega merkilegt við þennan afmælisdag hennar hér í Sydney.

Spúsan var glaðbeitt í afmæliskaffinu í dag

Í fyrsta lagi hefur veðrið aldrei verið nánda nærri jafn gott og það er nú þennan afmælisdaginn.  Venjulegt veður er snjór, rigning, rok og/eða slydda en nú er verið að tala um 27°C, sól og golu ... afskaplega huggulegt.

Í öðru lagi getur hún haldið upp á afmælið í 35 klukkutíma eða allt frá því klukkan sló miðnætti hér í Sydney, sem gerðist fyrir um 18 klukkutímum, þar til hún slær næst miðnætti á Íslandi sem verður eftir um 17 klukkutíma.  Þetta hlýtur að teljast til talsverðra forréttinda!!

Í þriðja lagi hefur spúsan heldur aldrei fyrr verið ólétt á afmælisdaginn sinn.  Slíkt hlýtur að teljast mjög eftirsóknarvert og þess má geta að Miss Dawkins frænka spúsunnar, sem einmitt er líka ólétt þessa dagana, mun til dæmis ekki fá að njóta þeirrar ánægju, nema hún fari 15 vikur framyfir eða eitthvað álíka.

Í fjórða lagi hefur spúsan aldrei fyrr orðið 34 ára og þegar þetta er skrifað eru enn rúmar 3 klukkustundir í að 34 árum séð, svona strangt tiltekið ... hún ku vera fædd kl. 10.20 ... Múrenan ætlar svo sem ekki að draga orð Króksgellunnar, móður spúsunnar, í efa.  Króksgellan var náttúrulega á staðnum, en það sama verður ekki sagt um Múrenuna, sem var ómálga reifabarn suður í Reykjavík, þegar umrædd athöfn átti sér stað norður á Sauðárkróki.

En endilega sendið spúsunni heillaskeyti á heimasíðunni hennar www.123.is/lauga, og kannski fáið þið jólakort í þakklætisskyni ... hver slær nú eiginlega höndinni á móti slíku???

 

Smá um myndir

Múrenan ætlar með bloggfærslu þessari að vekja athygli á myndasíðu sinni á www.flickr.com, sem er hreint mögnuð.

Myndasíðuna bar á góma hér á blogginu fyrir ekki svo löngu síðan, en það er aldrei of oft minnst á góða hluti ... það er tengill hérna vinstra megin á síðunni.

Og af þessu tilefni langar Múrenuna til að segja lesendum sínum það að mest skoðaða myndin á myndasíðunni er þessi ...

Myndin var tekin á jazz-hátíð sem haldin var við Darling Harbour hér í Sydney þann 11. júní sl., en þá var, eins og svo oft, margt um manninn.  Tvær stúlkur voru að stilla sér upp fyrir myndatöku með gosbrunna í baksýn, þegar Múrenan laumulega smellti þessari af.  Myndin hefur verið skoðuð 68 sinnum samkvæmt bókhaldi www.flickr.com, sem er kannski ekki mjög oft, ja ... og þó??

Svo má geta þess að hann Aidan Grey, sem Múrenan þekkir hvorki haus né sporð á, óskaði eftir að fá mynd hjá henni fyrir vefsíðuna www.homeandabroad.com.  Að sjálfsögðu tók Múrenan vel í erindi Aidan og nú er myndin notuð í auglýsingaskyni fyrir golfnámskeið á golfvellinum í Moore Park og má sjá herlegheitin hér.

En nóg að sinni ...

Hjólakaupin

Í dag eignaðist Múrenan langþráðan grip, grip sem hún náði loks að skrapa saman fyrir ... hér er verið að tala um hjól.

Og þvílíkur munur!!

Í stað þess að þurfa að ganga út um allar trissur, sem getur vissulega verið mjög tímafrekt hér í Sydney, getur Múrenan vippað sér á hjólhestinn og brunað eins og eldibrandur á milli staða. 
Samt sem áður er sá galli á gjöf Njarðar að umferðin hér í Sydney, er ekki alveg hefðbundin, að minnsta kosti ekki samanborðið við það sem Múrenan er vön í þeim efnum. 

Já, það er rétt hjá þér kæri lesandi ... Ástralir keyra á öfugum vegarhelmingi.  Kannski ekki skrýtið, þar sem Bretar lögðu Ástralíu undir sig, undir lok 18. aldar þegar Arthur Philip stýrði Fyrsta flotanum örugglega til "hafnar" í þessari fjarlægu heimsálfu, og Bretar hafa aldrei almennilega skilið umferðarreglurnar ...

En jæja, aftur að hjólinu, sem er 21 gíra fjallahjól ... það verður guðdómlegt að þeysa um á því bæjarhlutana á milli, láta hárið flaksast í hlýrri golunni og sólin bakar handleggi og andlit, eins og henni er einni lagið ... Múrenan verður sólbrún og sælleg ... og þvengmjó!!

Nú má reikna með að ferðin frá Bourke Street niður í skóla og til baka styttist allverulega, það er í mínútum talið, kannski úr 30 mínútum aðra leiðina í 12.  Hver veit??  Múrenan á eftir að mæla það með vísindalegum hætti ... en það verður gert við fyrsta tækifæri!!
En tilgangur hjólakaupanna var nú samt ekki sá að stytta leiðina í skólann, heldur til að skapa möguleika á því að hjóla frá skólanum á fótboltaæfingar, en þær eru í Magdala, sem er í norðurhluta Sydney.  Leiðin þangað er um 13-14 km, þannig að hjól er ekki slæmur kostur, betri að mati Múrenunnar en að þiggja bílfar hjá Gary þjálfara.  Gary er hinsvegar ekki jafn sannfærður og Múrenan um ágæti þess "að hjóla alla þessa leið, fram og til baka", eins og hann kýs að orða það.  En Múrenan lætur orð Garys sem vind um eyru þjóta ... en maðurinn er kanadískur!!!  Hann þekkir ekki þann íslenska eiginleika að gera bara hlutina í stað þess að vera að velta fyrir sér hvort þeir séu framkvæmanlegir eða skynsamlegir!! 

Múrenan í Sydney biður lesendur sína um að skila eftir í athugasemdaboxinu góðar kveðjur og óska þess að henni fatist ekki flugið í umferðinni og verði straujuð niður af rútu, bara vegna þess að hún leit til vinstri þegar heppilegra hefði verið að líta til hægri ...

Spennusagan Megong - 3. kafli Pakistaninn

5. febrúar 2008 - Dubai.  Hygginn maður reisir hús sitt á kletti en ekki á sandi.  Sé það rétt, virðist fyrirhyggja og gáfnafar í Dubai, næststærstu borg Sameinuðu arabísku furstadæmanna, vera í lágmarki meðal húsbyggjenda þar.  Hún er reist á sandi, og engu öðru.

Síminn hringdi á herbergi 504 á Eureka-hótelinu.  Múrenan vaknaði af værum blundi og ansaði þreytulega í símann.
„Eruð þið komin til Dubai??"  B. Brjánsson var á hinum endanum, undrandi í röddinni.  „Að gera hvern fjandann??!  Eruð þið í einhverjum skítamálum eða hvað ... ??
„Frú Agentauer sagði diskinn vera „djinser" disk og til að fá aðgang að honum var nauðsynlegt að fara hingað og hitta náunga sem kallar sig Future.  Hann er hátt settur innan þjónustunnar."
„Hefurðu eitthvað heyrt í Stjóra?", spurði B. Brjánsson. 
„Nei, bara í Sauma.  En ég sendi áðan sms til Ungfrúar Austurbæjar og hafnfirska sjúkraþjálfarans."
„Og hefurðu ekkert heyrt ... ?  Heyrðu, ég er annars með eina góða gátu handa þér?"
„Nei ... ég er ekkert að fara svara ... "
„Jú, gerðu það!  Hvað dregur mús jafn auðveldlega og fíll?"
Múrenan skellti á.  „Alltaf sama andskotans ruglið í þessum dreng!!"

Múrenan og spúsan höfðu sofið lungann úr deginum og ákváðu að skreppa í ofurlitla kynnisverð um nágrenni.  Spúsan skellti sér í lopapeysu og þau röltu út úr herberginu.  Í anddyri hótelsins mættu þau vikadrengnum, glaðlegum manni á sextugsaldri.  Hann óskaði þeim góðs gengis.

Spúsan í lopapeysunni við Clock Tower hringtorgið 

Þung og kaotísk umferð var á öllum akreinum hringtorgsins við Clock Tower, og bílstjórarnir flautu hver í kapp við annan.  Þvílíkur hávaði.  Stefnan hjá Múrenunni og spúsunni var sett á Dubai Creek, ána sem skilur að elsta borgarhluta Dubai, Bur Dubai og Deira.  Dubai Creek er sagður fallegsti staðurinn í Dubai.  Múrenan sá nú samt ekki alveg fegurðina þar. 

Á árbakkanum var varla hægt að þverfóta fyrir alls kyns varningi, kössum af öllum stærðum og gerðum, ísskápum, snúrum, hjólalegum, húsgögnum og olíutunnum.  Þennan varning allan voru heimamenn að ferma yfir í báta sína.  Hvert þeir sigldu svo með öll herlegheitin, áttaði Múrenan sig ekki á. 

Mikil athafnasemi er einkennismerki þeirra sem vinna við uppskipun á bakkanum við Dubai Creek 

Það var farið að rökkva.  Búið var að kveikja á ljósastaurunum á vesturbakka Dubai Creek og í fjarska mátti sjá skýjakljúfana við Sheikir Zayed Road.  Í enn meiri fjarlægð trónuðu tveir kranar í toppi Burj Dubai, hæstu byggingu veraldar, sem enn var í byggingu.  National Bank of Dubai teygði sig tignarlega til himins.

Háhýsin við Sheikir Zayed Road og Burj Dubai í ljósaskiptunum

Húsnæði National Bank of Dubai

„Hefurðu tekið eftir Pakistananum í bláa bolnum, sem er fyrir aftan okkur ... ?", spurði spúsan Múrenuna, allt í einu.
„Já, auðvitað!!"
„Bíddu aðeins, ég ætla að reima skóinn minn ... við skulum sjá hvað hann gerir!"  Hún beygði sig niður.

Pakistaninn hélt áfram göngu sinni framhjá Múrenunni og spúsunni.  Hann gaf þeim grunsamlegt auga.  En eftir að hafa gengið spölkorn beygði hann til vinstri og hvarf milli kassa sem staflað hafði verið snyrtilega upp. 
Múrenan tók upp myndavélina.  Hún hafði tekið eftir augnaráðinu og ætlaði ekki að láta þennan Pakistana sleppa svona auðveldlega.  Hún veitti honum eftirför.  En þegar hún beygði inn á milli kassana gekk hún beint í flasið á honum.

„Það var gott að þú eltir mig, það sér okkur enginn hérna.  Ég þarf að koma mikilvægum skilaboðum til þín", sagði Pakistaninn á bjagari ensku.
„Future bað mig um að láta þig vita, að hann getur ekki hitt ykkur á fimmtudaginn, þannig að hann ætlar að koma og ná í ykkur á Eureka-hótelið kl. 10 á miðvikudaginn." 

Múrenan horfði stíft í augun á Pakistananum.  Átti hún að trúa honum eða ekki??  Hún tók mynd af honum, áður en hún gekk í burtu.

Spúsan var orðin verulega svöng þegar þau gengu inn í verslunarmiðstöðina í Twin Tower-byggingunni, sem stóð við Baniyas Road.
„Það hlýtur að vera eitthvað hægt að fá að borða hérna ... ", sagði hún og gekk ákveðið að kaffisölu einni, sem virtist líkleg til stórræðanna. 
Indverskur afgreiðslumaður í appelsínugulu vesti varð fyrir svörum. 
„Því miður, við seljum ekki heitan mat hérna ... en hérna, ... við erum með alveg dýrindis kökur og frábærar samlokur ...??" 
„Nei, takk!" svaraði spúsan.  „En er ekki veitingastaður þarna uppi?"  Spúsan horfði þráðbeint upp.
„Það er búið að loka öllu þarna uppi", fullyrti indverski afgreiðslumaðurinn og horfði hundtryggum augum á spúsuna.
Spúsan hlustaði ekki á hann.  Hún gekk að rúllustiganum. 
„Koma svo ... ég er að drepast úr hungri."

Framhald ...

Spennusagan Megong - 2. kafli A-in tvö í Frankfurt

4. febrúar 2008 - Frankfurt, fimmta stærsta borg sameinaðs Þýskalands, er ein helsta viðskipta- og fjármálaborg þessa volduga ríkis og stendur á bökkum árinnar Main.

Flugvél Icelandair svífur yfir úthverfum Frankfurt

Flugvallarrútan ók eftir hlykkjóttu gatnakerfi Frankfurt Am Main.  Það var greinilegt að íslenska flugfélagið Icelandair var ekki meðal þeirra hæstskrifuðu á þessum flugvelli.  Múrenunni fannst hálf niðurlægjandi að þurfa að stíga frá borði, ganga niður tröppur og inn í rútu, sem síðan þeystist með farþega óravegalengd áður en hægt var að stíga fæti inn í sjálfa flugstöðvarbygginguna.  Rútan nam staðar við dyr þar sem stóð Termial 2. 

Nokia-farsíminn í vasa Múrenunnar pípti.  Múrenan tók hann upp og las eftirfarandi smáskilaboð frá Sauma: „Þið verðið að hafa strax upp á Fritz Altman, skrifstofu hans er að finna á Zeit 34, 4. hæð."

„Við getum ekki verið lengi hér", sagði spúsan, þegar hún hafði rennt niður síðasta pizzubitanum á Pizza Hut-veitingastaðnum, í nágrenni við dýragarðinn, sem er tiltölulega miðsvæðis í borginni.  „Sko ... klukkan er að detta í hálfþrjú og ég veit að Altman yfirgefur skrifstofu sína alltaf um hálffjögurleytið.  Þeir segja að eftir að hann veiktist, verði hann hafa hlutina með þeim hætti, samkvæmt læknisráði.  Forstjóri Leitz hefur ítrekað það aftur og aftur að fyrirtækið muni gera allt sem í þess valdi stendur til að Altman nái sér og málið upplýsist."
„Hvernig stóð á því að hann var allt í einu hundeltur ... " 
„Nú, Altman komst að því hvernig málum hafði verið háttað, hvernig frú Agentauer hafði auðgast af tölvubraskinu í Póllandi ... þú veist að Tölvuvinnslustofan er rækilega flækt í málið!"
Spúsan fékk sér sopa af vatninu.  „Það er meðal annars þess vegna sem þeir segjast ekki geta gert neitt fyrir diskinn ... en nú fer ég á klósettið og þegar ég kem aftur verður þú búinn að borga og við förum."

 
Múrenan fyrir utan skrifstofu Altmans við Zeit, skömmu fyrir fundinn.

Á skrifstofu Fritz Altman var regla og snyrtileg umgengni í fyrirrúmi.  Pennahylkið á skrifborðinu var í nákvæmlega beinni línu við ferhyrnda stækkunarglerið, sem var hornréttri stefnu við hornið á glasamottunni.  Á mottunni stóð glas og í því var vatn.  Á veggnum hékk smekklega upphengd mynd af gamalli konu í svörtum kufli, með stóran gylltan hring á höfðinu og í vinstri höndinni hélt hún á eldspýtustokki.  Altmann sagði þetta vera ömmu sína, ... flóttakonu í seinna stríði.

„Ég get í raun ekki sagt ykkur meira", sagði Altman lágum rómi og rétti Múrenunni harða diskinn.  Þetta samtal við Altman hafði verið allt annað en þægilegt, hann hafði bæði verið „aggressífur" og ýtinn, allt að því dónalegur að mati Múrenunnar. 
„Þið verðið að fara niður í Hauptwache, ganga svo niður Breite Gasse og áfram niður að ánni.  Frú Agentauer er þar oft síðdegis að gefa fuglunum.  En sé hún ekki þar, þá finnið þið hana sennilega á Willy Brandt torgi í námunda við upplýsta evrumerkið.  Hún er í brúnum jakka og með húfu ... en komið ykkur nú af stað."  Altman brýndi raustina undir það síðasta og fékk í kjölfarið hóstakast, þar sem hann sat í stólnum.

 

Beygt var niður Breite Gasse

Á leiðinni niður að Alte Brücke var Múrenan hugsi.  Gat verið að Altman leyndi þeim mikilvægum upplýsingum?  Hann hafði verið svo allt öðruvísi en þegar þeir höfðu hittst í Sofiu árið 2004, þegar Múrenan var þar ásamt Raddbandafélagi Reykjavíkur.  Múrenan sagði samt ekkert. 

Spúsan virtist hafa litlar áhyggjur þessa stundina og nam til dæmis staðar við vegg einn.

Spúsan og veggurinn

„Við verðum að halda áfram ...", sagði Múrenan höstuglega.
„Bíddu rólegur, hér gætu leynst verðmætar upplýsingar ... þú verður að læra að lesa umhverfið maður!!"  Spúsan hélt áfram að horfa á vegginn.

„Ég gef ykkur kóðann ... og það verður að duga að svo stöddu."  Frú Agentauer stóð andspænis Múrenunni og spúsunni.  „Þessi harði diskur er svokallaður „djinser" diskur, sem þýðir að kóði, lykilorð, uppfærsla og aðgangur er aldrei aðgengilegur hjá sama aðila á sama tíma.  Sagði Altman ykkur það ekki?"

Þegar Múrenan og spúsan komu niður að ánni var frú Agentauer að gefa fuglunum

Múrenan horfði grunsamlega á hana.  „Ég ætla hringja í Future ... "  Frú Agentauer vék sér frá parinu.

„Óvænt tíðindi ... Future er í Dubai", tilkynnti Agentauer stuttu síðar „og hann getur hitt ykkur þar á fimmtudaginn ... ég veit að Condor flýgur til Dubai í kvöld.  Tékkið á því hvort það er laust með vélinni ... "

Múrenan og spúsan yfirgáfu frú Agentauer.  Áin Main rann silkimjúk undir Alte Brücke, Múrenan sá fugla í fjarska.  Þetta voru nokkuð snotrir fuglar, sem svifu létt og lipurlega fram og aftur ...

 

Þau gengu upp að Willy Brandt torginu til að skoða hið margrómaða upplýsta evrumerki, en því næst héldu tóku þau lestina út á flugvöll.

Spúsan við evrumerkið

 Framhald ...

Mardi Gras & myndir

Jæja, Múrenan og spúsan voru rétt í þessu að koma heim frá því að horfa á Mardi Gras, en svo kallast Gay Pride-ið hér í Sydney.  Þetta var í 30. skiptið sem hátíðin er haldin hér og óhætt er að segja að stuðið hafi verið mikið.  Vagnarnir eða atriðin eða hvað á eiginlega að kalla þetta, voru ekki færri en 400, samkvæmt heimildum Fréttastofu Múrenunnar í Sydney (FMS) og áhorfendur skiptu hundruðum þúsunda.

Múrenan átti einn kandidat í göngunni, en það var Crighton sálufélagi Múrenunnar í hlutverki Yfirstrumps eða Papa-Smurf, eins og hann sjálfur kýs að kalla þessa ágætu teiknimyndafígúru.  Auk þess veit Múrenan að hin þýska Nadalia, var líka meðal göngumanna, en hana hitti Múrenan í fyrsta skipti í gær á Herman´s barnum.  Múrenan, vegna mjög stuttra kynna, ákvað hins vegar að líta ekki á Nadaliu sem kandidat sinn í göngunni. 

Þess má geta að Múrenan sá Papa-Smurf hvergi í göngunni ...

Svo er hægt að minnast á það fyrir áhugasama að Múrenan hefur sett nokkrar myndir inn á flickr.com-heimasíðuna sína.  Linkur inn á myndasíðuna er hérna vinstra megin á síðunni en það er hægt að smella hér, svona í þetta skiptið.

Þar sem Múrenan þarf að vakna eldsnemma í fyrramálið eða upp úr klukkan 20 að íslenskum tíma, hefur hún ákveðið að láta staðar numið nú.  Fyrir liggur leikur við Hakoah á sjálfum Vetrarleikvanginum í Sydney, kl. 10.15 að staðartíma.  Allir eiga að vera mættir kl. 9.00.  Býður einhver betur en það?

Góðar stundir!