Bekkjarmynd og upprifjun

Ég stal þess þessari stórkostlegu mynd af Facebook-síðu Kristjáns fyrrum bekkjarfélaga og ágætis vinar til margra ára ... þetta er 7. JM í Austurbæjarskóla veturinn 1986 - 1987 ...

Tja, ... hvað á maður eiginlega að segja ... ??  Þarna er maður geysilega flottur í jogging-buxum (sem reyndar sjást ekki ... sem betur fer), með "hjálminn" og lykilinn af útidyrunum heima um hálsinn.

Það sem ég man sérstaklega eftir frá þessari myndatöku, var hversu ánægjulegt það var að komast í aðra röð ... að fá að standa.  Það þýddi nefnilega að ég var ekki lengur með þeim minnstu í bekknum, eftir að hafa verið mestan hluta skólagöngu minnar í þeim hópi.

Þessi bekkur var á margan hátt, töluvert mikil snilld ... og ég man að þessi vetur var einn sá besti í Austurbæjarskóla ... það sama verður ekki sagt um þá tvo sem komu á eftir ...

Og svo var það kennarinn ... hann Jón Marteins ... sem reyndar hét líka Jón Kr. Hansen ... (ég hef aldrei skilið þennan "conflict").  Hann var algjör megasnillingur ... og sennilega strangasti kennari í heiminum.  Mér er minnistæð setningin sem hann þrumaði oft yfir bekknum, sérstaklega þegar eitthvað vantaði upp á einbeitinguna eða hann var óhress með frammistöðu nemenda: "Reynið einhvern tímann að drullast til að læra eitthvað, andskotans ... " 

Í upphafi vetrar, var ég alveg logandi hræddur við Jón Marteins.  Var eins og mús undir fjalaketti í tímum hjá honum, sérstaklega eftir að hann sagði mér að "reyna að steinhalda kjafti einhvern tímann" ... sú yfirhalning dugði fyrir lífstíð.
En eftir því sem leið á veturinn, fór mér alltaf að líka betur og betur við hann, hann var hörkugóður kennari ... og um vorið skrifaði hann eitthvað fallegt í einkunnabókina mína ... eitthvað sem ég er löngu búinn að gleyma.  En ég man að amma var ánægð með umsögnina ... og það var fyrir öllu!!

Aginn hjá Jóni var slíkur að það mátti heyra saumnál detta í tímum hjá honum ... nemendur sátu eins og barðir rakkar og reyndu "að drullast til að læra einhvern tímann eitthvað, andskotans ..."
En einhvers staðar þurfti orka hinna 26 nemenda JM að brjótast út ... og það var tímum hjá Helga Gíslasyni.
Helgi Gíslason mætti mjög ferskur til leiks í september og kynnti sig:  "Komið þið sæl, ég heiti Helgi Gíslason og á að kenna ykkur dönsku og samfélagsfræði.  Ég vonast eftir góðu samstarfi við ykkur í vetur!" 
Helga Gíslasyni varð ekki að ósk sinni ... eftir að hafa reynt að kaupa bekkinn til fylgislags við sig í fyrsta tíma með því að fara út í fótbolta, í stað þess að læra dönsku, og að sjálfsögðu gegn því loforði að tími nr. 2 myndi verða einstaklega árangursríkur með tilliti til dönskunáms, varð fjandinn laus ...  persónulega hef ég aldrei skemmt mér meira í dönsku- og samfélagsfræðitímum.  Tímarnir voru einn sirkus frá upphafi til enda ... gjörsamlega stjórnlausir, Helgi eldrauður, öskrandi upp við töflu, allir út um allt, kjaftandi, kastandi skutlum, og fleira í þeim dúr.  Í minningunni, eru þessir tímar dálítið eins og kennslustundirnar í bókunum um "Lása litla" eftir Sempré og Goscinny, þar sem nemendur fara iðulega að slást í tímum og gefa hver öðrum á kjaftinn ... ég man þó ekki eftir neinum kjaftshöggum í dönsku- og samfélagsfræðitímum hjá 7. JM, en slagsmál, þá sérstaklega "gannislagur" er vel mögulegt að hafi átt sér stað.

En ég get ekki ímyndað mér annað en blessaður maðurinn hafi þurft að fara í Hveragerði eftir veturinn í allsherjar klössun (það gerði amma að minnsta kosti þegar hún þurfti að fara í klössun á sínum tíma) ... en mikið skelfing var þetta gaman ...

... þegar ég hugsa um það þá hef ég reyndar ekki séð Helga Gíslason eftir þetta ... sagan segir að hann hafi tekið sér frí frá kennslu veturinn eftir ...

Athugasemdir

[Þóra (IP-tala skráð) 14.7.2009 kl. 10:28]

Þetta er furðulegt, ég var í 7 unda, 8 unda og 10. JM. By the way like your hair hefðir pottþétt komist í kiss grúppuna á þessum tíma hehe... :)