23. ágúst

Ég skrifaði í síðustu færslu eitthvað um markmiðssetningar og vinnu okkar Laugu í þeim efnum.  Í morgun tók ég verulega góðan skurk í þeim efnum, hlustaði á einn geisladisk af átta diska safni sem ber heitið "The Ultimate Goals Program" og er eftir Brian Tracy.

Fullt af frábærum punktum þar hjá Tracy.  Atriði sem hverjum manni væri hollt að fara í gegnum og velta fyrir sér.

Til dæmis lagði Tracy fyrir mig spurningar gildismat mitt og hvort samræmi væri milli þess athafna minna.  Hann vék að mikilvægi þess að vera heiðarlegur, bæði við sjálfan sig og aðra. 
Er líf mitt eins og ég myndi vilja hafa það ef mér væru allir vegir algjörlega færir?  Er ég sú persóna, sem ég óska mér að ég sé?
Ef svarið við þessum spurningum er nei ... sem það er í sannleika sagt í mínu tilfelli ... hvernig ætla ég að breyta því?

Þetta er nefnilega allt undir mér sjálfum komið að gera líf mitt að því sem ég vil að það sé ... 
... og ég hef ákveðið að taka þeirri áskorun mjög alvarlega, og betrumbæta það sem ég tel að vanti upp á ...

Þetta er tímafrek vinna, en ég er sannfærður um að ég fæ hana ríkulega borgaða til baka ...

Jæja, en eftir þessa miklu "session" fyrir hádegi, fórum við Lauga að huga að fótboltanum sem boðað hafði verið til í Wentworth Park eftir hádegið, en ...

... þar sem við, og þá sérstaklega ég, erum með brenglað tímaskyn og óstundvís með afbrigðum, tókst okkur að missa af fótboltanum.
Já, loksins þegar bauðst að spila fótbolta, þá mættum við svo seint að það voru allir hættir og á leiðinni heim.
Ég varð svo ótrúlega grautfúll með frammistöðu mína að það tók mig marga klukkutíma að vinna mig út úr því.  Ég tók eftir þetta "afrek" þá ákvörðun að fara að læra á klukku!

En jæja, við fórum þá heim til Jon, Rich og James, ásamt öllum fótboltahetjunum.  Þar var boðið upp á úrslitaleik í fótbolta á Ólympíuleikunum, Nígería og Argentína.  Leikur sem fyrirfram hefði mátt ætla að yrði stórkostlegur, enda tvær frábærar fótboltaþjóðir á ferðinni, en annað var sannarlega upp á teningnum.  Eftir mjög tilþrifalítinn leik, hampaði Argentína Ólympíutitlinum með 1-0 sigri.  Seinna sá ég að leikurinn hafði faríð fram í 42°C hita, sem skýrir ugglaust hversu dapur þessi leikur var.  Leikurinn var meira segja stöðvaður á 70 mínútu til gefa leikmönnum drykkjarpásu ... það er eitthvað sem undirritaður hefur ekki séð í fótboltaleik fyrr. 
Einhvern tímann var talað um að sumir leikmenn enska landsliðsins í fótbolta hefðu léttst um 6 kg í leik á HM í Mexíkó 1986.  Þar voru menn að "díla" við 40°C hita og þunnt loftslag í ofanálag ... en fengu enga drykkjarpásu á 70 mínútu.

Eftir leikinn var haldið í "bowling" á KingPin á Darling Harbour.  Undirritaður var ekki meðal sigurvegara í þeirri keppni, þrátt fyrir mikinn vilja.

Sydney hin unga fékk því í dag að kynnast "disco-bowling" í fyrsta skipti og naut þess bara vel, ef miðað er við hegðun hennar.  Blikkandi ljós og dunandi tónlist héldu henni algjörlega við efnið, og svo vel að þegar keilunni lauk og við röltum yfir á veitingastaðinn H****quin (man ekki hvað staðurinn hét) datt hún í fastasvefn.

Á H*****quin hittum við svo fyrir Láru og Elvu, sem eru hér í Sydney í kvikmyndanámi, en Lára á einmitt afmæli í dag.  Þar voru líka Júlía og Steinar, sem stefna á kvikmyndanám í Perth.
Það var því bara hinn besti Íslendingafagnaður á þessu ágæta veitingahúsi.

Upp úr klukkan 8 ákváðum við svo að halda heim á leið og tókum okkur góðan göngutúr frá The Rocks, niður á Darling Harbour, þar sem boðið var upp á rosalega flugeldasýningu nákvæmlega á því augnabliki sem við gengum fyrir Pyrmont-brúna.  Þannig fengum við alveg óvart alveg svakafínt útsýni ... 
Dóttirin upplifði því flugeldasýningu í fyrsta skipti í dag ...

Svo héldum við upp á George Street og heim.  

Svona var nú ásigkomulagið við heimkomuna ... húfan komin út á hlið og þess má geta að hámarksskammtur var kominn í bleyjuna ... 

Fljótlega eftir heimkomuna svifu mæðgurnar inn í draumalandið og eftir sit ég í markmiðspælingum, og pælingnum um það hversu ótrúlegt það sé að íslenska handboltalandsliðið sé komið í úrslitaleikinn á Ólympíuleikunum ... í dag, já og á morgun einnig, væri ég til í að vera íslenskur landsliðsmaður í handbolta að keppa í Beijing ... 

Nóg í bili ...

Athugasemdir

[Sigga Dóra og strákarnir! (IP-tala skráð) 23.8.2008 kl. 19:28]

Vá hvað ég er hrifin af markmiðssetningunum ykkar....hversu oft ætli ég hafi reynt að setja niður á blað hvað ég í raun og veru vill...það virðist bara vera ómögulegt, samt telur maður sig alveg vita hvað maður í raun vilji - en veit svo bara ekki baun í bala! Ætla að fara niður í kjallara og finna bókina sem Birgir á eftir Brian um markmiðssetningar!!!  Reyna einu sinni enn!!