Miðvikudagur 15. ágúst 2012 - Borðtennis, stríðni og myndataka

Ókrýndur borðtenniskonungur heimilisins er sá sem þetta skrifar. Síðan flutt var inn á nýja staðinn hafa farið fram mörg einvígi á borðtennisborði heimilisins ... já, það er borðtennisborð í kjallaranum. Af um 200 leikjum sem fram hafa farið síðan á laugardaginn síðasta hef borðtenniskonungurinn tapað einum. Hann var þá líka með bundið fyrir augun.

Í borðtennismóti kvöldsins hélt óslitin sigurganga mánudagsins áfram og hverri viðureigninni af annarri rúllað upp.
Því miður gaf batteríið í myndavélinni upp öndina þegar mynda átti snillinginn en hérna eru mótherjarnir í baráttunni.

 

---

Af öðrum er allt gott að frétta ...

... GHPL og PJPL eru alveg himinsæl í leikskólanum og í augnablikinu man ég ekki eftir neinu sérstöku af þeim vígstöðvunum.

Dagarnir hjá þeim eru afar langir því Lauga tók Snæfríði í "sight-seeing"-túr í dag, þannig að fjórmenningarnir komu ekki heim fyrr en upp úr kl. 19.30 í kvöld.

Þá var nafni alveg eins og hann var í morgun þegar hann kvaddi í morgun ... þ.e. frekar stúrinn vegna þess að hann var tiltölulega nývaknaður.
Guddan var hinsvegar í banastuði og sagði mér sögu af því þegar hún muldi hrökkbrauðið sitt ofan í mjólkurglasið hjá Viktori vini sínum í kaffitímanum. Einhvern veginn virtist sem svo að henni hefði lítið leiðst það. 

Þetta blessaða barn er orðið svo hrikalega stríðið að það nær varla nokkurri átt. Í gær stríddi hún mér svo mikið í búðinni að ég var orðinn alveg kolringlaður og ef Snæfríður hefði ekki verið með til að halda í hendina á mér, veit ég hreint ekki hvað þetta hefði allt saman endað. GHPL hendi endalaust vörum í körfuna hjá mér, faldi vörur fyrir aftan bak og hljóp út um allt og faldi sig.

Lauga heldur því staðfastlega að þetta sé afleiðingin af hátterni mínu, því börnin læri það sem fyrir þeim er haft ... ég veit ekki alveg hvort þetta eigi við rök að styðjast. Mér finnst ég ekki svona rosalega stríðinn. 

Á Kaffi Krók á Sauðárkróki í upphafi mánaðarins 

Nafni er líka farinn að verða ansi stríðinn en yfirbragð þeirrar stríðni er ögn öðruvísi. Það er nú meira að hlaupa í burtu þegar maður er að reyna að klæða hann og eitthvað í þeim dúr.
Annars er algjör móðursýki það sem helst einkennir hann þessa dagana. Eftir að hafa verið besti vinur minn á Íslandi í nokkra daga hefur kompásinn heldur betur snúist og ég má vera ansi skemmtilegur svo hann nenni að eiga við mig orð. 

 

---

En þessari færslu lýkur með mynd sem Snæfríður tók í garðinum hjá okkur í dag ... skrambi góð mynd verð ég að segja. 

 

Og hér er önnur sem sýnir uppeldisaðferðirnar hér á bæ ...