Föstudagur 11. febrúar 2011 - Sýndarveruleiki, Margrét Pála og Kristján

Það var bara hríðarkóf í morgun ... mjög slæmt verður á uppsalskan mælikvarða en svona lala á íslenskan.

En dagurinn er búinn að vera góður og "effektífur".  Hef verið að sullast í að hanna sýndarveruleikann sem ég hyggst nota í næstu rannsókn hjá mér.  Hef verið svo lánsamur að fá í lið með mér danska þrívíddarsnillinga ... alvöru menn ...

Þetta er mjög spennandi verkefni svo ekki sé meira sagt ...

---

Meðan á þessari tölvuvinnu stóð hlustaði ég m.a. á pistlana hennar Margrétar Pálu Hjallastefnustjóra sem eru á Rás 2 á þriðjudögum.  

Það er ákaflega margt forvitnilegt sem kemur fram hjá henni, auk þess sem hún er bara svo bráðskemmtileg ... talar oft skemmtilega íslensku og er röggsöm í málflutningi, svo ekki sé minnst á innihaldið.

Ég er sammála sumu sem hún segir en öðru ekki og iðulega eftir að hafa hlustað á hana vakna upp margar spurningar ... ég væri meira en til í gott spjall við hana við tækifæri.

Hvet alla sem hafa áhuga á uppeldis- og menntamálum að hlusta á Margréti ... þó ekki sé nema til þess að vera ósammála því sem hún er að segja. Öll umræða er af hinu góða. 

---

Hlustaði líka á viðtal við Kristján Jóhannsson í Færibandinu hjá Bubba. Feykilega skemmtilegt viðtal.

Ég hef alltaf haft gaman af Kristjáni enda er aldrei lognmolla kringum þennan karl.  En mikið djöfull er maðurinn búinn að berjast og djöfull er hann búinn að afreka mikið.  Mönnum getur fundist allt mögulegt um hann, hvort hann sé montinn eða ekki, hvort hann syngi vel eða ekki o.s.frv.

Það er hinsvegar óumdeilt að Kristján á stórglæsilegan feril söngferil. Og ég skil ekki af hverju sumir kappkosta að gera lítið úr ferli hans.  Man t.d. eftir ómaklegri úttekt DV fyrir nokkrum árum þar sem niðurstaðan var sú að feril Kristjáns væri stórlega orðum ofaukinn og í raun ekkert sérstakur.

Þegar söngvari er búinn að syngja oftar en einu sinni og oftar en tvisvar á La Scala, Metropolitan, óperunni í Chicago, í Veróna o.s.frv. o.s.frv. þá þarf ekkert að ræða þessa hluti. 

Það sem gerir þetta viðtal sérlega skemmtilegt er hvað Kristján er einlægur.  Sérstaklega snerti það mig þegar hann ræddi um fráfall konu sinnar á gamlársdegi snemma á 9. áratugnum. Daginn áður hafði hann sungið fyrir hjá Metropolitan-óperunni í New York en flaug svo umsvifalaust til Bonn í Þýskalandi til að hitta konu sína, sem var þar undir læknishöndum. En hún lést áður en hann náði til hennar.

Hann lýsti hvernig hann, eftir að hafa dvalist í líkhúsinu hjá konu sinni allan daginn, gekk brotinn maður um götur Bonn um kvöldið og drakk bjór til að lina sársaukann. 

Að lokum bugaðist hann ... hann hringdi heim til Íslands ... til mömmu ...

Mér fannst þessi endir svo hjartnæmur að ég vöknaði um augun ...

Þessar mæður ... það er alveg sama hvað maður er og hvar maður er ... það er alltaf gott að leita í móðurfaðminn ;) . 

 

Læt þetta duga í bili ... 

Athugasemdir

[Þóra (IP-tala skráð) 13.2.2011 kl. 19:59]

:)

[Páll Jakob Líndal, 13.2.2011 kl. 22:26]

;)