Mánudagur 31. maí 2010 - Dóttirin skammast

Sydney tók boltann í höndina og gekk hröðum skrefum að svaladyrunum og út á svalirnar.  Augljóslega var næst á dagskrá að henda boltanum milli rimlanna og horfa á eftir honum falla til jarðar af fjórðu hæð.

Undirritaður brást snögglega við, eins og oft áður, og náði að góma knöttinn áður en hann flaug sína leið.  Því næst stökk ég lipurlega inn í stofuna aftur og hélt áfram vinnu minni.

Syd var sko allt annað en ánægð með þetta framtak mitt.  Hún messaði brúnaþung lengi og hátt yfir mér, þar sem hún stóð í svaladyragættinni.  Svo þagnaði hún og gekk hún inn í stofuna.  Hún gekk rakleiðis til mín og horfði reiðilega á mig.  Messan byrjaði aftur.  

Þvílíkur orðaflaumur! 

---

Það sem eftir lifði dags einkenndist af ítrekuðum köllum og skömmum af hálfu dótturinnar.  Ég var skammaður og móðirin var skömmuð.

"Maaaammmmmmmaaaa ... komdu hérna!!!" gólaði sú stutta í skipunartón innan úr stofunni meðan verið var að matreiða í eldhúsinu. 

---

Í kvöld fékk hún svo ís ...

---

Annars er bara allt gott að frétta ...

... nýnæmi dagsins var að hella úr stóru vatnsglasi fram af svölunum.  Ég ákvað að bíða með að gera það þangað til allt sæmilega vitiborið fólk væri farið að sofa (nB! 99% Svía fer að sofa kl. 9 á kvöldin).  

En það er mjög gaman að gera þetta.  Hella vatninu úr glasinu og bíða svo í smástund eftir að það lendi á jörðinni.  Horfa svo yfir nágrennið og athuga hvort nokkur maður hafi séð til.